ابوطالب جوادی
آغاز سال کشاورزی و زراعی 94 - 95 را حضور همه فعالان عرصه کشاورزی تبریک می گویم و امیدوارم سرمایه گذاری ها و تلاش هایی که در این بخش صورت گرفته و همچنین هماهنگی هایی که قطعا سازمان جهاد کشاورزی و تعاون روستایی و اعضا و ارگان های وابسته به کشاورزان عزیز دارند و خواهند داشت،در پایان سال زراعی بهره و فرجام نیکی را برای این طیف به همراه داشته باشد.همیشه در ذهن ما این موضوع تداعی می شود که بین کشاورزان و تجارت مقایسه ای داشته باشیم و این سوال پیش می آید که چه فرقی بین تجارت و کشاورزی وجود دارد؟
استحصال تولیدات کشاورزی و مال التجاره ای که تاجر برای تجارت در آن سرمایه گذاری می کند و مال التجاره متعلق به هر کدام از تجار که باشد و اگر بازار کسادی داشته باشد و قیمت عرضه آن مناسب بازار فروش نباشد، تاجر می تواند مال التجاره را مادامیکه بهای مناسبی برای عرضه آن پیدا نشده در انبار نگهداری و یا در میادین نگهداری کالا استریپ کند.
اما برای عرضه تولیدات کشاورزی منتظر ماندن و یا نگهداری محصولات بخاطر بوجود آمدن بازار مناسب میسر نیست و الزاما از تولید به مصرف عرضه می شود و بازار هر چه باشد باید اجبارا تحمل کرد و با قیمت تمام شده بسازد یا نسازد. معیار و اندازه ای برای مقایسه بر آن مترتب نیست.
در خصوص برون رفت محصول و بازاریابی آن در خارج از استان و یا در خارج از مملکت هدفی بر آن موجود نیست و مباحثات و مذاکرات ظاهرا در این خصوص در جریان است.
نهادها و سازمان های ذیربط به مناسبت های مختلف تحلیل هایی را در این زمینه ها عنوان می کنند اما برنامه ای که رنگ و بوی جبرانی و نتیجه ای برای سرمایه گذاری ها در بخش کشاورزی داشته باشد تاکنون وجود نداشته است و در هفته جهاد کشاورزی سال جاری حضرت آیت الله نعیم آبادی بیاناتی در این زمینه فرمودند و مستنداتی ارائه کردند که استناد به آن کاملا حساب شده است.
ایشان فرمودند که محصولات کشور چین با این همه مسافتی که بر آن مترتب است،آیا کشاورزان چینی به بازار دنیا عرضه می کنند و یا متمولیانی که دولت در این زمینه بوجود آورده است؟
بنابراین مقایسه این دو موضوع بهترین راهکاری است که دولتمردان برای برون رفت محصولات کشاورز باید الگو قرار دهند و با اسم و رسمی که دستگاه اجرایی در مملکت دارد، این بار سنگین را جابجا و بازار هدفی برای آن انتخاب کنند.
باید مذاکرات بین المللی در خصوص عرضه و تجارت کلان در این زمینه صورت بگیرد و تحقق آن تنها کار نهاد جداگانه ای نیست بلکه باید منتخبی از تشکیلات اجرایی ذیربط که صاحب نظر و صاحب رای و سرمایه هستند هر نوع اقدام ممکن بخاطر حل و فصل موضوع و پاسخ به سرمایه گذاری که در بخش کشاورزی می شود، انجام دهند.
* دبیر اجرایی خانه کشاورز استان هرمزگان