نوشتن از جاي خالي عادل فردوسيپور تازه نيست، اما هر بار بهانههاي تازه برايش پيدا ميشود. دوست داشتيم او اين روزها بود و حداقل با يكي، دو تا از آن متلكهاي گزندهاش در مورد اتفاقات روز، حداقل كمي دل مردم را خنك ميكرد. كاش او بود و در مورد اين موج عجيب مهاجرت ورزشكاران حرفي ميزد. مگر ميشود هر نيم ساعت يك بار يك نفر كشورش را رها كند و برود؟ كاش او بود و از كوچ بيبرگشت فغاني و مزدك ميگفت؛ اتفاقاتي كه اگر جديتر گرفته ميشد، شايد حوادث مشابه بعدي رخ نميداد.
كاش عادل بود و از اين همه سردرگمي روي نيمكتهاي ملي و باشگاهي سخن ميگفت؛ از ايرانيزه شدن كادرهاي مربيگري كه حتي از نظر مالي هم چندان به صرفه نيست. كدام صرفه؛ وقتي مربي ايراني ليگ برتر هم سالي هفت ميليارد ميگيرد؟ كجاي عادل عزيز؛ كجايي؟