روایت مهرداد ابوطالبی از اعلان جنگ مائو علیه گنجشک ها در سال پنجاه و هشت میلادی به قدری شیواست که بدون کم و کاست آن را در زیر می خوانیم تا بدانیم هر تلاشی برای بر هم زدم تعادل اکوسیستم برابر است با نابودی زنجیره های حیات بخش محیط انسان.
آنچه این مطلب کوتاه می خواهد آن را گوشزد نماید ، فراموش شدن موضوع دریاچه اورمیه هم در میان مردم و هم در میان مسئولین است. متاسفانه دریاچه به حال خود رها شده و با این وضعیت یقینا تبعات بسیار سنگینی برای منطقه بوجود خواهد آمد.
در سال ۱۹۵۸ مائو رهبر حزب کمونیست و نسخه چینی استالین با بررسی گزارش دفاتر حزبی در سراسر کشور به ابن نتیجه رسید که کنجشکها در حال غارت و از بین بردن ثمره کار و تلاش ملت قهرمان چین هستند. مائو در ادامه سیاست "یک گام بزرگ به جلو” علیه تمام کنجشکهای کشور اعلان جنگ کرد. گنجشکها را هم در کنار موشها و پشهها و مگسها دشمنان ملت معرفی کرد و دستور داد باید به طور کامل نابود شوند. ارتش، کشاورزان، تودههای مردم و حتی نظام آموزش و پرورش علیه این دشمنان ملت به پا خاستند. ارتش به سمت گنجشکها شلیک میکرد و با نواختن بر طبلهای بزرگ مانع فرود آمدن گنجشکها میشد تا در آسمان از خستگی بمیرند و سقوط کنند. کشاورزان لانههای گنجشکها را خراب میکردند و تخمهایشان را میشکستند. دانش اموزان در مدارس مکلف شده بودند تا هریک به تعداد معینی در روز گنجشک شکار کنند و انان را به مدرسه تحویل دهند.
البته این پایان راه نبود بلکه آغاز عجیب یک داستان دیگر بود. مائو تازه دریافته بود که گنجشک ها علاوه بر میوه ها ملخ ها را هم میخورند بنابراین با فقدان آنها این ملخ ها هستند که تمام میوه های ملت چین را تباه می نمایند.آنگاه همه نگاه ها به سمت دشمن جدید ملت یعنی ملخ ها افتاد و...
داستان این روزها دریاچه اورمیه دقیقا همین است. تا دیروز برخی از مسئولین فکر می کردند مهار آب با سدهای خاکی یکی ازمهمترین موانع تولید را از میان خواهد برداشت اما این سدها خود تبدیل به عامل اصلی خشک شدن دریاچه شد.
حفر چاه برای بهره برداری از آب زیرزمینی برای باغات محلی ، مرسوم شد اما اکنون تبدیل به مهمترین عامل حشکی دریاچه شده و..
مسئولیت دولت ومردم در قبال دریاچه اورمیه یک مسئولیت تاریخی است که برای ادای دین خود به محیط نیازمند تصمیمات بسیار قاطعانه و مستحکمی هستیم.