حجت برای برکناری رئیس فدراسیون تکواندو تمام شد؛
جایزه 200 هزار دلاری آذربایجان به سرمایهای که با 200 میلیون برای ایران قابل حفظ بود
در مقابل سیدمحمد پولادگر، رئیس فدراسیون تکواندو، رضا مهماندوست را مزدور خطاب کرد که با این تفاسیر، باید ولاسکو، کیروش و سایر مربیان خارجی فعال در تیمهای ملی ایران را نیز مزدور خطاب کرد. پولادگر بدین شکل خواست گناه بیست سال پسرفت تکواندو ایران را به گردن مهماندوست بیندازد و در ادامه نیز نامه سفارشی هیأتهای تکواندو استانی منتشر شد که از استمرار مدیریت پولادگر حمایت کرده بودند و احتمالاً رئیس فدراسیون در ایران مادام العمر خواهد بود!
رضا مهماندوست پس از کسب سه نشان با تیم ملی تکواندو آذربایجان در بازی های
المپیک ریو، از سوی رئیس جمهور آذربایجان، بالاترین نشان این کشور و
همچنین 200 هزار دلار جایزه دریافت کرد تا بدین ترتیب، سرمایه انسانی
ارزشمندی که در ایران قدرش دانسته نشد، در دیاری دیگر بزرگ داشته شود. در
مقابل اما هیچ مسئولی در ایران به واسطه این خطای بزرگ کنار گذاشته نشد.
به
گزارش «تابناک»، رضا مهماندوست بهترین مربی تکواندو جهان، هر کجا بر کرسی
مربیگری نشسته خوش درخشیده و مشخص بود، پس از پایان عمر نسل پیشین تکواندو،
مهماندوست با نسل تازه تکواندو ایران، میتواند در المپیک ریودوژانیرو خوش
بدرخشد. با این حال، یک خطای فاحش مدیریتی، این سرمایه ارزشمند انسانی را
از تکواندو ایران گرفت و تقدیم آذربایجان کرد.
مهماندوست مطابق با
رویه مرسوم دو حقوق به عنوان سرمربی تیم ملی تکواندو دریافت میکرد. حقوق
اول از فدراسیون تکواندو و حقوق دوم از کمیته ملی المپیک بود که برای هر
سرمربی و ملی پوش، یک حقوق مشخصی پرداخت میکنند. سیدمحمد پولادگر، رئیس
فدراسیون تکواندو حقوق کمیته ملی المپیک به مهماندوست که به حساب فدراسیون
واریز میشد را پرداخت نکرد و تنها حقوق فدراسیون را به او داد.
مهماندوست
که فرزندش مشکل جدیِ جسمی داشتند به هر دو حقوق نیاز داشت و به همین دلیل
بر دریافت حقوقش اصرار کرد و وقتی دریافت که حقش در حال تضییع است، ماجرا
را رسانهای کرد. نتیجه این اقدام، یک کشمکش و در نهایت برکناری مهماندوست
از سرمربیگری تیم ملی توسط پولادگر بود. مهماندوست مدتها در ایران ماند
اما فرصت شغلی برایش نبود، در این میان فرزندش نیز فوت کرد و داغدار شد.
او
پس از یک سال و اندی ایران را ترک کرد و به عنوان سرمربی تیم ملی تکواندو
آذربایجان مشغول به کار شد تا شرایط زندگیاش هموار شود. آذربایجانیها
بهترین سرمایه انسانی ایران در تکواندو ـ که در ایران بیکار شده بود ـ به
خدمت گرفتند و مزد این هوش مدیریتیشان را در المپیک به سه مدال تکواندو
دریافت کردند.
هیچ ناظری تصور نمیکرد، تکواندو آذربایجان بتواند
به چنین نقطهای برسد و در مقابل تکواندو ایران در سراشیبی پیش برود.
تکواندو ایران در المپیک آتن یک طلا و یک برنز، در المپیک پکن یک طلا، در
المپیک لندن یک نقره و در المپیک ریو یک برنز به دست آورد. حجم
سرمایهگذاری چه در افزایش تجهیزات و تأمین مالی تکواندو و چه در حمایت
روحی و روانی از این فدراسیون در این سالها بیسابقه بوده و در همه این
سالها سیدمحمد پولادگر، رئیس فدراسیون بوده است.
امروز تصویر رضا
مهماندوست در شبکههای اجتماعی دست به دست شد که این مربی برجسته از سوی
رئیس جمهور آذربایجان بالاترین نشان ملی این کشور را به همراه جایزه دویست
هزار دلاری دریافت کرده است. او در زمان دریافت این جایزه اشک میریخت و پس
از این جوایز تأکید کرد، این اشک به خاطر یادآوری بیمهریهایی که
فدراسیون تکواندو در ایران به او کرد، جاری شده بوده است.
در مقابل
سیدمحمد پولادگر، رئیس فدراسیون تکواندو، رضا مهماندوست را مزدور خطاب کرد
که با این تفاسیر باید ولاسکو، کیروش و سایر مربیان خارجی فعال در تیمهای
ملی ایران را نیز مزدور خطاب کرد. پولادگر بدین شکل خواست گناه بیست سال
پسرفت تکواندو ایران را به گردن مهماندوست بیندازد و در ادامه نیز نامه
سفارشی هیاتهای تکواندو استانی منتشر شد که از استمرار مدیریت پولادگر
حمایت کرده بودند و احتمالاً رئیس فدراسیون در ایران مادام العمر خواهد
بود!
هرچند پولادگر با عملکردش در سالهای اخیر، تکواندو را از
ورزشی پرمدال در المپیک به این نقطه رسانده، او تنها نیست و مدیران دیگری
نیز همین وضعیت را دارند که تا خودشان نخواهند، کرسی مدیریتی از آنها گرفته
نمیشود! در این اوضاع انتظار میرود، وزیر ورزش و جوانان از اختیار خود
برای تغییر مدیریت فدراسیونهای ضعیف به ویژه فدراسیون تکواندو استفاده
کند. آیا این انتظار برآورده میشود یا با همین ترتیب ثابت مدیریتی، در
المپیک 2020 ژاپن باید در انتظار نتایج بدتری بود؟