تابناک گیلان - با اینکه، ضرورت این تغییر، اثبات شده، اما متاسفانه، روند کندی بر آن حاکم است که علامت سوالی برای مخاطبین امیدوار این دولت، فراهم آورده است؛ بطوریکه در برخی از ادارات کل ، هنوز شاهد صدارت مدیرانی هستیم که با وجود کارکردی بیش از یک دهه در دوران صدارتشان، کارنامه ای قابل اعتنا و یا کارکردی مثبت و قابل توجه در این دولت نیک روش نداشته اند، اما همچنان بر مسند صدارت تکیه داده و مشکلات عدیده ای را در سطح پیشرفت و توسعه استان فراهم آورده اند
مدیریت صحیح، لازمهٔ سلامت هرجامعه ی بوده و بیش از هر چیز، منوط به سلامت اندیشه و روح و روان افرادیست که در سمت های مختلف مدیریتی، منتصب می شوند.
افرادی که هدفشان ارتقاء جمعی نیست، قطعا اهل تدبیر نیستند و نمی توانند خدمات دلسوزانه ای ارائه دهند. این نوع رفتار در مناصب دولتی، لطمه بزرگی به آرمان ها و اهداف دولت زده و شالوده و اساس جامعه را به قهقرا می برد و در نتیجه، در اثر این بی مدیریتی ها، هیچ چیز و هیچکس در جایگاه حقیقی خود نخواهد بود و جامعه روندی بیمار را طی خواهد کرد.
قول تغییرات اساسی در استان ها ازجمله گیلان، مولفه مهمی بود که با پیروزی دولت تدبیر و امید، انتظار می رفت فضای مدیریتی کشور را به فضایی شایسته سالار در بدنه مدیریتی تبدیل نماید.
با معرفی وزرا از سوی رئیس جمهور و انتصاب استانداران در استانهای کشور، حامیان این دولت، در استان های مختلف ازجمله مدیران ارشد استان، خواستار تغییر برخی از مدیران غیر همسو در سطح مدیران کل و فرمانداران در دولت جدید شدند.
با اینکه، ضرورت این تغییر، اثبات شده، اما متاسفانه، روند کندی بر آن حاکم است که علامت سوالی برای مخاطبین امیدوار این دولت، فراهم آورده است؛ بطوریکه در برخی از ادارات کل ، هنوز شاهد صدارت مدیرانی هستیم که با وجود کارکردی بیش از یک دهه در دوران صدارتشان، کارنامه ای قابل اعتنا و یا کارکردی مثبت و قابل توجه در این دولت نیک روش نداشته اند، اما همچنان بر مسند صدارت تکیه داده و مشکلات عدیده ای را در سطح پیشرفت و توسعه استان فراهم آورده اند.
نکات قابل توجه و سوال برانگیزی در این روند متصور است که همواره ذهن به چالش کشندگان و منتقدان را در هاله ای از ابهام فرو می برد و آن اینکه: چرا درجامعه ای که دم از مردم دوستی و خدمت زده می شود، مدیران به کارگرفته شده که منصبشان معمولا تناسبی با نوع مدیریتشان ندارد، از چنان قدرتی برخوردار شده اند که به جای خدمت، درگیر منافعی قدرت طلبانه و بعضاًمادی شده اند و با وجود عدم بازتاب کیفی کارکردشان ، همچنان در روندی تکراری و گذرا ، دلخوش به جایگاهشان در آن مقطع و شاید مقاطع بالاترند! بی آنکه کمتر هدف خدمت را مدّ نظر قرار داده باشند!
منتقدین بر این احتمالند که نکند این مدیران غیر همسو ، دارای قدرت بالاتری هستند که نفوذشان مانع تغییر و تعویضشان در ادارات می شود؛ یا اینکه مدیران تصمیم گیرنده ، متوجه عدم کارآمدی شان شده اند و به دنبال تغییر هستند، اما زمانش فرا نرسیده و یا در سردرگمیِ ناشی از یک انتخاب درستند!
نکته قابل تامّل اینست که، به دنبال شور و اشتیاق وافر مردم برای استقرار دولت آقای روحانی، این دولت هم در سراشیبی دوره خود قرار گرفته، اما وعده و وعیدها همچنان در استان گیلان به ویژه در حوزه انتصاب مدیران همسو در حد وعده و وعید باقی مانده و اگر هم اتفاق می افتد بسیار کند و لاک پشتی است و مطالبات بر جامانده مردم چشم انتظار در استان گیلان در این زمینه ، همچنان به قوت تلخ خود باقی است!
به راستی، نقص این نوع نگاه ها ، متضمن چه دیدگاه فقیری است و ریشه در چه عامل سرسام آوری دارد؟ مهمتر آنکه از چه رو مسئولین و نهادهای دولتی در دولت اعتدالی، اهمیتی به این مهم نمی دهند؟ و چرا در حالیکه استانهای دیگر با رعایت اصول و قوانین، مدام در فکر تحول و نوآوری اند، استان گیلان، اینچنین رنجور و بی زوار مانده است؟/اعتدال شمال