روضه آخر. سری به نیزه بلند است در برابر زینب خدا کند که نباشد سر برادر زینب. با کوهی از عزت و جلال آمد به کربلا. سروهایی همچون عباس و علی اکبر و قاسم و ... را که در اطراف خود می دید دلش قرص می شد.عقیله بنی هاشم ؛ اما امشب شب دهم محرم الحرام است او تنها بدن های تکه تکه شده ای را در برابر چشمانش می بیند.
اشک هایش را به سختی پاک می کند اما باز هم غبار حاصل از تاخت و تاز اسبان بر پیکر مطهر شهدا نمی گذارد باور کند که این تن چاک چاک برادر اوست.
زینب رو به آسمان نگاه می کند و دوباره جسم چاک چاک برادر را می بیند تنها نشانه کهنه لباسی است که حسین در آخرین دقایق عمر خود به تن کرده. تن بی سر برادر را به آغوش می گیرد و می گوید آیا تو برادر منی؟
فرصتی برای عزاداری نیست صدای جیغ یتیمان برادر به گوشش می رسد به سمت آنها می رود .
از امشب زینب است و یک دنیا بی قراری. از امشب زینب است و کودکان حسین. از اینجا به بعد زینب است و دردهای سید الساجدین. اما برای زینب این روزها جز زیبایی نیست. پس از امشب زینب است و رسوایی یزید. زینب است و خطبه هایی که بوی ابوتراب را می دهد.
ای دختر زهرای مرضیه خداوند تمام لحظات زندگی تو را پرورش داد برای چنین روزی. روزی که راوی داستان کربلا باشی و ویرانگر کاخ سبز اموی. روزی که هزار بار با جگر تکه تکه شده اسلام را پابرجا نگه داری.
سلام خدا بر شهیدان دشت نینوا که چه مظلومانه تکه تکه شدند و سرهایشان بر نیزه رفت. و سلام خدا بر ناله های بی صدای زینب از کربلا تا همیشه ایام.
در شب شام غریبان سید و سالار شهیدان عالم، غربت و مظلومیت امام حسین (ع) را با روشن کردن شمع‌ها و ذکر مصیبت های رفته بر خاندان عصمت و طهارت به تصویر می‌کشند.
امشب در غربت یتیمان حسین (ع) شمع‌ها مصیبت غریبانه حضرت زینب و خاندان اهل بیت را روایت می‌کنند.