تابناک فارس به نقل از ایرنا: اگر از سمت شمال شیراز یعنی اصفهان یا تهران راهی شیراز باشید، قطعا دروازه قرآن را برای ورود به شهر انتخاب می‌کنید؛ همان جایی که برای دهه شصتی‌ها با نوستالژی کتاب اجتماعی و سفر خانواده هاشمی از کازرون توام است. مسافران نوروزی بسیار به این نقطه زیبا که از یک طرف به شهر و از یک طرف به کوه تکیه داده است علاقمندند و دقایقی در کنار آبشاری که از کوه کنار دروازه قرآن جاری است می‌ایستند و گلویی تازه می‌کنند و به سنت این سال‌ها سلفی می‌گیرند.
بنا به گزارش‌های ابتدایی هنگام وقوع سیل مسافران در چنین وضعیتی بودند که رگبار ۱۵ دقیقه‌ای تراژدی به بار آورد. سخت است میان آن همه اندوه و بهت، نقطه روشنی دید. اما «کاکو»های شیرازی‌ها خیلی زود نشان دادند چرا وضع این شهر به گفته خواجه حافظ بی‌مثال است. بلافاصله بعد از سیل شماری از شیرازی‌ها که خانه یا مسافرخانه یا رستوران داشتند، روی کارتن‌های دم‌دستی با ماژیک و خودکار شماره تلفن یا آدرس‌هایی نوشتند که به مسافران گرفتار محل اسقرار یا غذای رایگان می‌داد. شماری هم به نیروهای امدادی و مسافران کمک می‌کردند. مسافرانی که اگرچه تا ماه‌ها نه خاطره تلخ این سیلاب را از یاد خواهند برد و نه همدلی ساده و بی‌ریای کاکو‌ها را.
این وضعیت به شیراز منحصر نبود؛ در گمیشان منطقه‌ای که در ۲۴ ساعت گذشته اخبار ضد و نقیضی از آن منتشر شده و روزهاست گرفتار سیلاب است هم آب موج می‌زند هم محبت و همیاری.
