به گزارش
تابناک یزدلابد به یاد می‌آورید، زنبیل های قرمز پلاستیکی، سفره و دستمال برای پیچیدن نان در صف نانوایی و حتی زنبیل‌هایی که از پاکت‌های آبمیوه درست شده بودند. میوه فروشی‌ها هم پاکت‌های کاغذی داشتند که میوه را در آن به دست مردم بدهند.
کیسه‌ها گاه به اشتباه، غذای حیوانات می‌شوند و آن را از بین می‌برند
از آن روزها گذشته است؛ حالا می‌گویند هر شهروند تهرانی بطور متوسط در هر روز سه کیسه پلاستیکی را به زباله تبدیل می‌کند؛ یعنی در هر ماه 90 کیسه و هر سال 1095 کیسه پلاستیکی توسط تک تک ما به زباله تبدیل می‌شود. هر کدام از این کیسه‌های پلاستیکی به زمانی حدود 300 سال نیاز دارند تا در طبیعت تجزیه شوند؛ هر چند که به احتمال زیاد قبل از این که واقعا تجزیه شوند، تعداد زیادی از حیواناتی که بخشی از کیسه را با پس‌مانده غذا می‌خوردند، به کشتن می‌دهند، باعث آلودگی آب‌ها می‌شوند و اگر بسوزند، هوا را آلوده می‌کنند.
همه این‌ها به این دلیل است که «زنبیل به دست گرفتن از مُد افتاده است»، «کسی حوصله ندارد قبل از بیرون رفتن برای خرید، دستمال پارچه‌ای برای نان بردارد»، «کیسه را درست کرده‌اند که مردم از آن استفاده کنند دیگر». چندتای دیگر از این استدلال‌ها می‌توانید به این فهرست اضافه کنید؟
همین آمارِ «هر شهروند سه کیسه پلاستیکی در روز» نشان می‌دهد که برای بیشتر ما مهم نیست بطری‌های نوشیدنی و جعبه دستمال کاغذی خریداری شده از بقالی را درون دو تا پاکت جدا بگذاریم و سیب‌زمینی و پیاز را در دو پاکت جدا.
کیسه‌های پلاستیکی به این راحتی‌ها جذب طبیعت نمی‌شوند
حالا یک نفر هم ممکن است پیدا شود و بگوید «اشکالی ندارد؛ این کیسه‌ها در خانه مصرف می‌شوند، به جایش کیسه زباله نمی‌خریم». این هم برای خودش نظری است. بالاخره هر چیزی که در خانه باشد به کاری می‌آید؛ اما پای این استدلال آنجا می‌لنگد که بدانیم کیسه‌های زباله را از پلاستیک مستعمل می‌سازند که نوعی چرخه بازیافت است، ولی کیسه‌های پلاستیکی فروشگاه‌ها اغلب از پلاستیک نو ساخته می‌شوند، در نتیجه مقاوتشان هم بیشتر است، زمان بیشتری برای تجزیه نیاز دارند و قیمتشان هم عملاً گران‌تر است؛ حتی اگر بقالی سر کوچه، پول کیسه را جداگانه با شما حساب نکرده باشد.
در بیشتر کشورهای دنیا استفاده از کیسه‌های پلاستیکی مالیات‌های سنگین دارد یا کیسه‌ها را به مردم می‌فروشند تا مردم برای پرداخت پول کمتر هم که شده، مصرف کیسه‌های پلاستیکی را کم کنند. پارلمان اروپا با هدف کاهش تعداد کیسه‌های مصرف شده به 40 عدد برای هر فرد، در یک سال، تلاشی برای بالا بردن هزینه استفاده از کیسه‌های پلاستیکی را شروع کرده است.
این روزها نگرانی برای محیط زیست رو به گسترش است. از آنجاکه هیچ زمین دیگری برای زندگی کشف نشده، چاره‌ای به غیر از حفظ همین زمین نداریم و از آنجا که ایران هنوز با سوئیس فاصله دارد و سیستم بازیافت زباله در کشور هنوز آن طور که باید و شاید رونق ندارد، فقط یک چاره باقی می‌ماند و آن، احتیاط در تولید زباله است.
کیسه‌های پارچه‌ای بخشی از راه حل کم کردن
از آلودگی محیط زیست هستند
کیسه‌های پارچه‌ای که این روزها برای برخی مُد شده و روی آن‌ها نوشته‌ها و طراحی‌های زیبایی دارد، می‌توانند سبدهای خریدی باشند که می‌شود آن‌ها را تا کرد و توی کیف و خودروی خود گذاشت و خریدهای کوچک را داخل آن قرار داد تا کمی از حجم زباله‌ای که در روز تولید می‌کنیم کم شود.
21 تیر در تقویم روز ملی «بدون کیسه پلاستیکی» است. حداقل می‌شود به خودمان یادآوری کنیم که «گرفتن کیسه برای خریدهایمان، حق ماست؛ با گذشتن از این حق می‌توانیم به حق حیات بچه‌هایمان روی زمین احترام بگذاریم.»