به گزارش تابناک : «اصلاحات یک جریان سیاسی است که بخش اصلی جامعه را در برمی‌گیرد. تعدادی از افراد آن شناخته شده که حرفشان بیشتر شنیده می‌شود کسانی نیز کمتر شناخته شده هستند که طبیعتاً حرفشان کمتر دیده می‌شود. قطعاً این اشخاص تکاپو و تلاش می‌کنند که دیده شوند. سال ۱۴۰۰ مثل سال‌های ۹۶ و ۹۲ اصلاح‌طلبان نامزدی خواهند داشت و اگر هم اجازه ندادند قطعاً نامزدی خواهند یافت که از آن حمایت کنند. کما اینکه مشاهده کردیم در انتخابات مجلس ما از نامزدهای اصولگرای معتدل حمایت کردیم چون نامزدی نداشتیم.»
وی همچنین با اشاره به مجلس دهم می‌افزاید: به رغم اینکه مجلس دهم اکثریتش را فهرست امید تشکیل می‌دهد اما می‌بینیم که یک مجلس اصلاح‌طلب نیست بلکه معتدل است آن هم به این دلیل است که اصلاح‌طلبان نامزدی نداشتند بنابراین تصمیم گرفتند از آدم‌های عاقل حمایت کنند، این نشانه فهم سیاسی ما می‌تواند باشد که کنار نکشیدیم تا تندروها وارد مجلس شوند. نتیجه‌اش هم انتخاب هیات رییسه برای دوره دوم بود. آقای لاریجانی رقیب نداشت قطعاً آقای پزشکیان و مطهری رقیبان خود را داشتند اما مشاهده کردیم جریان اعتدال چگونه رفتار کرد.[۱]
*اصلاح‌طلبان از آنجا که در انتخابات گذشته نامزد رسمی نداشتند، از هفته‌های مانده به برگزاری انتخابات ۹۶، زمزمه‌های خود نسبت به انتخابات مجلس یازدهم در سال ۹۸ و انتخابات ریاست‌جمهوری دولت سیزدهم در سال ۱۴۰۰ را آغاز کردند.
در ایام پیشاانتخابات، عبدالواحد موسوی لاری، وزیر کشور دولت اصلاحات طی اظهاراتی در کنگره حزب انجمن اصلاحات گفته بود: باید مسیری برویم که مسیر ۹۲ و ۹۴ را در ۹۶ ادامه دهیم و برای ۹۸ و ۱۴۰۰ برنامه‌ریزی کنیم. [۲]
قبل از او نیز حمیدرضا جلایی‌پور طی یک مصاحبه تأکید کرد: آقای جهانگیری در مناظره‌ها بسیار خوب ظاهر شد و اینکه اصلاح طلبان در سال ١٤٠٠ روی آقای جهانگیری حساب کنند، ایده بی ربطی نیست!»[۳]
دایره این صحبت‌ها در پساانتخابات نیز بسیط‌تر شد.
داریوش قنبری بر «رئیس‌جمهورساز شدن روحانی» تأکید کرد و ابراهیم اصغرزاده هم در یک مصاحبه با اشاره به انتخابات ۱۴۰۰ گفت: از حالا پیش‌بینی می‌کنیم اصلاح‌طلبان در ۱۴۰۰ در شرایطی می‌توانند موفق باشند و ثبات اجتماعی را حفظ کنند و اعتمادبنفس خود را بالا ببرند که دستاوردهای چهار سال دوم دولت روحانی برای مردم نتیجه ملموس به همراه داشته باشد. [۴]
بر مبنای این اظهارات و تحلیل‌ها، صحبت‌های عرب‌سرخی را نه‌تنها نبایستی از سر شتابزدگی ارزیابی کرد بلکه آنرا بایستی در راستای طرحی جریان‌محور دانست که قصد کرده از هم‌اکنون و برای ۲ و ۴ سال دیگر اقدام انتخاباتی داشته باشد.
بدیهیست که با توجه به این فرایند، جریان ارزشی و جبهه نیروهای انقلابی نیز بایستی برنامه‌ریزی‌های لازم را انجام داده و متناسب با رقیب، رفتارهای سیاسی و اجرایی خود را شکل‌بندی کند.
لازم به توضیح است که اصلاح‌طلبان طی ۱۶ سال گذشته در هیچ انتخاباتی نتوانسته‌اند برنده اکثریت باشند و پیروزی‌های آنها صرفا استانی و یا شهری بوده است. به این مسئله بایستی افزود که آنها از سال ۸۸ به این سو نیز در انتخابات‌های ریاست‌جمهوری هرگز نامزد رسمی خود را نداشته‌اند و از آقای روحانی هم هرگز به عنوان نامزد رسمی و امضادار حمایت نکرده‌اند.
در همین حال آنالیز آنها بر این مبناست که بنا به شرایطی در سال ۱۴۰۰ خواهند توانست از مغناطیس فتنه ۸۸ خارج شده و نامزد رسمی را معرفی کنند.
منبع : مشرق