رادیکال‌های مخالف دولت که امیدوار بودند توافق هسته‌ای به مرحله اجرا
نرسد و اینکه دولت در خارج کردن اقتصاد از بحران ناتوان باشد، دو رویکرد را
دنبال می‌کردند.
اول اینکه امیدوار بودند تا دولت در گرداب مشکلات اقتصادی
برآمده از مدیریت 8 ساله دولت قبل طی سال‌های 1384 تا 1392 که با سقوط
قیمت جهانی نفت خام به مرز خطرناکتری رسیده بود، قرار گیرد و با شکست
سیاست‌های اقتصادی، دولت آقای روحانی نتواند دوره دوم خود را تجربه کند تا
اولین دولت یک‌دوره‌ای پس از انقلاب لقب بگیرد. همین موضوع آن ها را
امیدوار می‌کرد تا بتوانند در کمتر از دو سال آینده مجددا زمام امور اجرایی
کشور را به دست بگیرند و در عین حال در انتخابات پیش روی مجلس هم که امکان
هیچ‌گونه دخل و تصرف سازمان یافته در آن وجود ندارد، امکان پیروزی بیشتری
داشته باشند.
همچنین آن ها انتظار داشتند که با ناکام ماندن اجرای توافق یا کم حاصل بودن آن، بساط گسترده و سفره غارت همچنان برقرار بماند. تجلی این ناراحتی و عصبانیت را می‌توان در تمرکز پیدا کردن تبلیغات گسترده و سازمان یافته گروه اندک ولی پررسانه طرف مقابل، بر روی موافقت‌نامه خرید هواپیماهای ایرباس، مشاهده کرد.
به گزارش هفته نامه صدا، اگر فرض کنیم 15 تا 20 درصد از این توافق به صورت پورسانت ناشی از دلالی بین طرف‌های خریدار و فروشنده برای فرار از تحریم‌ها، رد و بدل می‌شد، برخی افراد 4 تا 5 میلیارد دلار را از دست داده‌اند بنابراین می‌توان درک کرد که چرا اینطور بی‌منطق علیه دولت آقای روحانی از خود عصبانیت نشان می‌دهند.
با توجه به اینکه این دولت بدون توافق هسته‌ای و قبل از اجرایی شدن آن،
توانسته اقتصاد ایران را از رکود خارج کند و شواهد روشن در شش ماهه دوم سال
1394 این را نشان می‌دهد، می‌توان پیش‌بینی کرد که بدون تردید در سال 1395
بین 4 تا 6 درصد رشد اقتصادی خواهیم داشت. هیچ کدام از کارشکنی‌های بر سر
راه دولت نتوانسته و نخواهد توانست کشور را از دسترسی به این هدف باز
بدارد. این تنها یک چشم انداز اقتصادی روشن نیست بلکه یک چشم‌انداز روشن
سیاسی نیز هست که برای مخالفان دولت بسیار ناراحت‌کننده و ناامید‌کننده
است.
از همین نشانه‌ها می‌توان حدس زد که با توجه به ناامیدی کامل مخالفان
دولت بر تمرکز بر شکست‌ها و سوء مدیریت در اقتصاد که اتفاق نیفتاده، از این
پس شاید شاهد تنش‌آفرینی‌ها و تشنج‌های بیشتری در حوزه‌های دیگری که خارج
از مدیریت دولت استت مثل بخش های فرهنگی و اجتماعی خواهیم بود.
بلوایی که
بر سر حضور یک بازیگر زن در یکی از شهرهای استان اصفهان به راه افتاد،
می‌تواند نشان‌دهنده شروع یک هجمه سازمان‌یافته در این حوزه باشد که بیش و
پیش از هرچیز ناشی از ناامیدی مخالفان دولت در بهانه‌گیری در حوزه‌های
عملکرد اقتصادی است.
این موضوعی است که رفته رفته با از راه رسیدن
موفقیت‌های اقتصادی و همانطور که ذکر شد با توجه به پیش‌بینی رشد اقتصادی
بالا در سال آینده، کاملا محتمل است.
شاید مخالفان و رادیکال‌های مقابل دولت با توجه به شکست در ناتوان جلوه دادن دولت در امور اقتصادی و معکوس شدن هدفشان در این زمینه به سراغ بخش‌های دیگر بروند و در حوزه‌های فرهنگی و اجتماعی تلاش خود را برای پیگیری اهدافشان دنبال کنند.