
به گزارش خبرنگار تابناک از استان هرمزگان، در جنوبیترین نقطه ایران در کنار سواحل خلیج فارس، جایی که جادههای پرپیچوخم هرمزگان همچون رگهای حیاتی استان میتپند، یک تهدید خاموش و مرگبار در جریان است: قاچاق سوخت.
خودروهای سوختبر، پژوهای قدیمی و نیسانهای غرق در گازوئیل قاچاق، جادههای ایمن را به قتلگاه شهروندان بیگناه بدل کردهاند. در شش ماه اخیر، این «بمبهای متحرک» دستکم ۱۵ نفر را به کام مرگ کشانده و دهها مصدوم بر جای گذاشتهاند.
بر پایه بررسی اخبار رسانههای استانی و پستهای پراکنده در شبکههای اجتماعی، زنگ خطری است برای سیاستگذاری ملی. قاچاق سوخت نه تنها اقتصاد را به نابودی می کشاند، بلکه جان انسانها را به حراج میگذارد.
الگوی مرگبار: تصادفات زنجیرهای
جادههای هرمزگان، از ایسین تا میناب، گچین تا جاسک به میدان نبردی نابرابر تبدیل شدهاند. خودروهای قاچاقچیان، با سرعتهای دیوانهوار (اغلب بالای ۱۲۰ کیلومتر در ساعت) و بار اضافی هزاران لیتر سوخت، هر برخورد را به انفجاری مهلک بدل میکنند. آمار ششماهه تصادفات خودروهای سوخت بر با خودروهای عادی و مردم نگران کننده است.
برخی از حوادث ناگوار در شش ماهه ابتدایی 1404
۳۰ مرداد ۱۴۰۴ محور گچین-بندرعباس برخورد سوختبر با پژو پارس خانوادگی؛ آتشسوزی فوری و سوختن ۹ سرنشین (۷ از یک خانواده + ۲ از سمند)
۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۴بندر کرگان پاکسازی بندر کرگان از قاچاقچیان سوخت توسط فراجا برای توقف قاچاق
۱۳ شهریور ۱۴۰۴ محور میناب-جاسک برخورد دو سوختبر (پژو ۴۰۵ و نیسان)؛ سوختن رانندگان در محل ۲ کشته
۲۹ شهریور ۱۴۰۴ محور ایسین-بندرعباس تصادف زنجیرهای؛ سوختبر با پژو ۲۰۶ برخورد، آتشسوزی ۴ خودرو ۲ مصدوم
۲۴ شهریور ۱۴۰۴جاده بندرخمیر-بندرعباس واژگونی و آتشسوزی سوختبر تنها ۱ مصدوم
۳۱ شهریور ۱۴۰۴ محور میناب دو تصادف جداگانه سوختبر با عادی؛ تغییر مسیر ناگهانی قاچاقچی ۲ کشته + ۴ مصدوم (شامل کودک)
هفته آخر شهریور ۱۴۰۴ میناب-جاسک؛ سه حادثه متوالی؛ تعقیب و گریز منجر به تصادف ۳ کشته
جدول بر اساس اخبار تأییدشده؛ ۶ کشته و ۵۶ مصدوم – که حداقل ۳۰ درصد مرتبط با قاچاق سوخت تخمین زده میشود.
قاچاقچیان، برای فرار از ایستهای بازرسی، با سرعتهای بالا و مانورهای خطرناک حرکت میکنند. برخورد اولیه جرقه میزند، سوخت نشتکرده شعلهور میشود و زنجیرهای از فاجعه شکل میگیرد. در حادثه گچین، یک خانواده در حال بازگشت از سفر، قربانی طمع شد: آنها فقط میخواستند به خانه برسند، اما جاده به قتلگاهشان تبدیل شد.
از اختلاف قیمت تا ضعف نظارت
قاچاق سوخت در هرمزگان، بیش از یک جرم اقتصادی، یک تهدید امنیتی است. اختلاف ۱۰ برابری قیمت گازوئیل داخلی (۳۰۰۰ تومان) با بازارهای همسایه (۳۰ هزار تومان)، میلیاردها تومان سود ماهانه برای شبکههای سازمانیافته به ارمغان میآورد. کشف ۲۱ میلیون لیتر سوخت قاچاق در یک روستای کوچک (کلاهی) در خردادماه، گواهی بر عمق این شبکههاست: ۳۹ مخزن، ۳۰۳ انبار و ۶۰۰ کیلومتر لولهکشی پنهان.
اما چرا جادهها قربانی میشوند؟
قاچاقچیان از مسیرهای فرعی سوءاستفاده میکنند. پیچهای تند و عدم روشنایی در محورهای شرقی، ریسک را دوچندان میکند. یارانه سوخت، بدون مکانیسمهای بازدارنده، قاچاق را تشویق میکند.
پستهای شبکههای اجتماعی پر است از خشم شهروندان: تا کی باید منتظر مرگ بعدی بمانیم؟ " "جادههای هرمزگان، بمبهای ساعتی قاچاقچیان است.
در پستهای شبکه X (توییتر سابق)، هشتگ #قاچاق_سوخت به نمادی از اعتراض تبدیل شده. کاربران هرمزگانی، با ویدیوهای آتشسوزیهای تازه، فریاد میزنند: "جوانان ما یا در اسکلهها میسوزند یا در جادهها قربانی طمع میشوند. " یک کاربر مینویسد: "آقای مسئول، از خواب بیدار شو! مردم بیگناه قربانی زیادهخواهی سودجویاناند. " این خشم، نه تنها محلی، بلکه ملی است: قاچاق سوخت، سالانه ۱۰ میلیارد دلار به اقتصاد ضربه میزند، اما در هرمزگان، قیمتش جان است.
هرمزگان، دروازه انرژی ایران، نباید قتلگاه شهروندانش باشد. این گزارش، نه اتهام، بلکه دعوتی است به اقدام قاطع قبل از اینکه شعله بعدی، یک خانواده دیگر را ببلعد. زمان سیاستهای واکنشی تمام شده؛ نوبت پیشگیری است.
قاچاق سوخت در هرمزگان تنها یک پدیده اقتصادی زیرزمینی نیست؛ این معضل امروز به یک تهدید جدی برای امنیت انسانی، اجتماعی و ملی تبدیل شده است. تکرار حوادث خونین و آتشسوزیهای جادهای نشان میدهد زمان اقدام قاطع و هماهنگ فرارسیده است.
دولت و دستگاههای ذیربط باید با ترکیبی از برخورد قضایی، اقدامات ایمنی و اصلاحات اقتصادی، این چرخه مرگبار را متوقف کنند. مردم هرمزگان و سراسر کشور انتظار دارند امنیت جانشان در جادهها تضمین شود و هیچ منفعت اقتصادی یا شبکه غیرقانونی، بر جان شهروندان ترجیح داده نشود.
گزارش: رضا زرگر
انتهای پیام/