یادداشت اختصاصی
عزای امام حسین(ع) را هم میتوان مانند همه پدیده های فیزیکی و معنوی تفسیم بندی نمود . نه اینکه بخواهیم بگوئیم همه اینها صحیح باشد ، نه! کافی است سری به کتاب عزای حسینی استاد مطهری بزنیم تا بدانیم چه خرافات و بدعت هایی در این مهم رقم خورده است.
کد خبر: ۸۹۰۶۲۵
تاریخ انتشار: ۰۱ شهريور ۱۳۹۹ - ۱۸:۴۷ 22 August 2020

عزای امام حسین(ع) را هم میتوان مانند همه پدیده های فیزیکی و معنوی تفسیم بندی نمود . نه اینکه بخواهیم بگوئیم همه اینها صحیح باشد ، نه! کافی است سری به کتاب عزای حسینی استاد مطهری بزنیم تا بدانیم چه خرافات و بدعت هایی در این مهم رقم خورده است.
از سوئی یک عزای حسینی داریم که حقانیت آن را تاریخ هم اثبات نموده و بقیه داستان هر جا با این چارچوب منطقی موافق بود صحبح است و گرنه محل اشکال و بازاندیشی باید باشد .اذعان باید نمود همین لب مطلب است که تا امروز دشمنان تشیع را از این عزا ترسانده است . همین نکته است که امام راحل فرمود هر چه داریم از محرم و صفر است .


عزای حسینی اصالتا یک مکتب فکری است نه یک واقعه تاریخی که در یک نوع مناسک اجتماعی تقلیل یابد .
به اصطلاح فلسفی این عزا خود یک سوژه است که هم معنا آفرینی میکند و هم بر ساخت یک جامعه تاثیر میگذارد . درواقع اگر این تاثیر و تاثر را از این سوژه گی(subjectivity)حذف کنیم صرفا با یک امر اجتماعی شده تاریخی صرف مواجهیم .
زنده نگاه داشتن یاد عاشورا و بالاتر از آن قیام امام حسین (ع ) مهمترین عنصر سازنده این عزاداری است و باید باشد. عزای حسینی صرفا مراسمی برای دلمشغولی های مذهبی نیست که حتی در صورت صحت و سلامت این تفسیر فایده چندانی برای جامعه دینی ندارد. اگر عزای حسینی بتواند عزادار را یک مبارز و ظلم ستیز آگاه به شرایط زمانه خلق کند ، عزای مقبول است وگرنه تا حد یک شور مذهبی تقلیل می یابد.
به تعبیر دیگر عزایی که در آن هیچ نسبتی با معرفت عمومی یک مسلمان مبارز حلق نمیشود مطلوب نیست .
عزایی که در آن روح عدالتخواهی تاریخی امام حسین(ع) تجلی نکند ، فاقد کارکرد مطلوب است . عزایی که عزادار را به سمت عقلانیت توحیدی سوق ندهد و جریان عادی زندگی اش را توحیدی نکند صرفا یک مناسک عادی پرشور است که در همان تجمعات چند روزه خلاصه خواهد شد.
خون حسین (ع )شور حماسی تاریخی را رقم زده است اما اگر در صد سال گذشته بنابه دلایلی مرزبندی معرفتی بین عزاداری معرفتی و مناسکی صورت نگرفته است ، امروز دیگر وقت آن است تا عمیقتر در مورد تفاوت های انواع عزاداری ها بیندیشیم و راه صحیح را انتخاب کنیم. بخصوص امسال که کرونا شرایط ویژه ای رقم زد و عزاداران را با ابتلا و آزمون جدیدی مواجه نمود. آنانیکه صرفا ،دنبال همان شورها بودند به غلط گفتند ما کاری به شرایط زمانه و امر ولی فقیه و عقل بشری نداریم ، می رویم هیئت تا بمیریم و در دیگر سو ، خردمندانی چون حجه الاسلام دکتر آل هاشم که شور و شعور حسینی توامان در ذهن و اندیشه آنها تجلی یافته است ،به تبیین راه صحیح پرداختند. ایشان به درستی هئیات را به تاسی از فرمان ولی فقیه در تبعیت از دستورات ستاد ملی کرونا خواندند و به زیبایی تابلوی عزاداری را در قاب خرد و عقلانیت توحیدی ترسیم نمودند .چرا که این عالم آگاه به زمان ، به درستی ، اصل را در شکل و فرم این مناسک ندانسته و عزای حسینی را برای رشد، آگاهی و تعالی انسان ها می طلبد.
امید است هیئات و دسته های حسینی با تبعیت از بزرگانی که برای خیر و صلاح جامعه اسلامی- ایرانی مان از همه دلسوزترند ، امسال نیز مفتخر به مدال نوکری اباعبدالله شوند ، نه اینکه با عملکرد خود ، زمینه را برای نق زنی برخی بدخواهان فراهم نمایند.


غلامرضا منصوری

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار