کد خبر: ۸۸۷۸۲۴
تاریخ انتشار: ۲۵ مرداد ۱۳۹۹ - ۱۹:۰۸ 15 August 2020

به گزارش «تابناک»؛ روزنامه‌های امروز شنبه ۲۵ مردادماه در حالی چاپ و منتشر شدند که توافق امارات و اسرائیل و واکنش ‏ها به آن با تیتر‌های مختلف، اصلی‌ترین محور خبری صفحات نخست روزنامه‌های امروز شده است.

عناوینی همچون ‏خیانت عربی (همدلی)، قمار شیخ زاید (اعتماد)، امارات خود را به یک هدف مشروع برای مقاومت تبدیل کرد (کیهان)، انتقاد تند ‏ایران از خیانت امارات به مردم فلسطین (مردمسالاری)، حماقت تاریخی شیوخ امارات (جمهوری اسلامی)، خنجر عربی خیانت ‏قرن (خراسان)، فصل جدید دوستی اعراب و اسرائیل (ابتکار)، بن‌ضایع! (وطن امروز) و معامله حقیر (ایران) تیتر خبر توافق ‏اخیر امارات متحده عربی و رژیم صهیونیستی در صفحات نخست روزنامه‌های امروز شده است. ‏

گزارش‌هایی از فعالیت‌های انتخاباتی انتخابات ۱۴۰۰، پیشنهاد توییتری احمدی توکلی برای استعفا برای کسانی که با حکم ‏رهبرانقلاب قدرت اجرایی گرفته اند و یا عدم کاندیداتوری در انتخاباب پیش روی ریاست جمهوری و حواشی طرح دولت ‏درخصوص پیش‌فروش نفت از دیگر محور‌های مورد توجه روزنامه‌های امروز در صفحات نخست بوده است. ‏

 
 


در ادامه تعدادی از یادداشت‌ها و سرمقاله‌های منتشره در روزنامه‌های امروز را مرور می‌کنیم؛ ‏

انتخابات ۱۴۰۰ انتخاباتی بدون تخیل؟

احمد غلامی، سردبیر روزنامه شرق در بخشی از سرمقاله امروز این روزنامه با عنوان انتخابات ۱۴۰۰ انتخاباتی بدون تخیل؟ ‏نوشت: تخیل وابسته به واقعیت است و از مواجهه با گذشته بارگذاری می‌شود. اما سیاست‌های پوپولیستی سودایی‌اند و با انکارِ ‏گذشته، قد می‌کشند و با کریه جلوه‌ دادن وضعیت موجود، آینده را زیبایی‌شناختی می‌کنند. این دراماتیزه‌ کردن و نشاندنِ سودا به‌ جای ‏تخیل در سیاست، برای کسانی که دولت‌های نهم و دهم را تجربه کرده‌اند، بسیار ملموس است. روی دیگر این سودازدگی را در ‏موضع‌گیری اخیر برخی از اصلاح‌طلبان هم می‌توان دید؛ اصلاح‌طلبانی که هنوز دل به قدرت بسته‌اند و تنها راه احیای ‏اصلاح‌طلبی را بازگشت به حلقه قدرت می‌دانند، با چاشنی قدیمی مذاکره در داخل و خارج. این برداشت‌ها با گذشت چهار دهه از ‏دولت‌های انقلاب که بیشترین دولت‌هایش در اختیار اصلاح‌طلبان و نزدیکان آن‌ها بوده است، به‌نوعی ساده‌سازی سیاست است. ‏ساده‌سازی سیاست و پیشبرد آن، نیاز به مردمی سودایی دارد، اما مردم چنان از این سوداسازان آسیب دیده‌اند که بعید است بتوان با ‏این ساده‌سازی‌ها به میان آن‌ها برگشت. ‏

انتخابات ۱۴۰۰ انتخاباتی بدون تخیل؟ /محرم امسال، محرمی متفاوت/تبعات برقراری روابط رژیم صهیونیستی و امارات
‏ اصلاح‌طلبان نیاز به ایده‌های عمیق‌تری دارند. این مردم، روزگار سودایی خود را پشت سر گذاشته‌اند. انتخابات ۸۸ و رقابت هر ‏دو نامزد انتخابات؛ میرحسین موسوی و احمدی‌نژاد، مواجهۀ مردمی تخیلی با مردمی سودایی بود و همین نکته، حوادث منتهی به ‏آن را اجتناب‌ناپذیر کرد. کنکاش در گذشته در حکم تسویه‌حساب با آن نیست بلکه به‌معنای مقایسه وضعیت موجود با وضعیت‌های ‏ازدست‌رفته است و تأکید بر این که ما با جامعه‌ای تهی از تخیل سیاسی روبه‌رو شده‌ایم. جامعه‌ای که نمی‌تواند بازی ‏امکان‌های پیش‌رو را تخیل کند. این تهی‌بودگی ثمرۀ تخیل‌های نافرجامی است که مردم در دولت‌های گذشته آن را تجربه کرده‌اند. ‏دولت اصلاحات بیش از دیگر دولت‌های انقلاب، تخیل‌آفرین بود. تخیلی که توانست افراد منفرد را با تمام تعارضات و تناقضات ‏شکلی و ذاتی، برای ساختن آینده‌ای قابل تحقق و تغییر وضعیت مستقر کنار یکدیگر بنشاند. اما ناکامی مردم در تحقق‌بخشیدن به ‏تخیلات جمعی، موجب برآمدن دولتی سودایی شد که مدعی بود یک‌شبه می‌تواند مردم را به رؤیاهایشان برساند. پدیداری دوگانۀ ‏تخیل و سودا در قالب دولت‌های بعد از انقلاب، می‌توانست آگاهی تاریخی را رقم بزند و از دلِ این آگاهی دولتی زاده شود که منشأ ‏تغییر و تولیدِ توان باشد. برای تبیین چرایی و چگونگی وضعیت موجود، چاره‌ای جز بازگشت به گذشته، یا به‌تعبیر دقیق‌تر، ‏جهت‌گردانی برای دگرگونی نیست. مردم برای رسیدن به مقصد ناگزیر دولتی را انتخاب کردند که از راه دورتری می‌رفت. دولت ‏روحانی، همان راه طولانی است که مردم به امید رسیدن به تخیلات قدیمی خود برگزیدند، اما نه‌تن‌ها به مقصود نرسیدند و باز ناکام ‏ماندند، این راه را با مشقت‌های گوناگونی همچون سیل و زلزله و مصائب اقتصادی بر خود هموار کردند و واقعیت‌های این راه، ‏ناخواسته آنان را از تخیل، تهی کرد. از این‌رو دولت آینده با مردمی روبه‌روست که هیچ انتظاری از او ندارند؛ و این، در ظاهر ‏خوشایندِ دولت‌هایی است که چندان به رأی مردم یا رأی بالای مردم نیاز ندارند. واقعیت، اما این است که جامعه‌ای که تخیل خود را ‏از دست می‌دهد جامعۀ خطرناکی است و جامعۀ کنونیِ ما نشانه‌های این خطر را در اعتراضات دی ۹۶ و آبان ۹۸ بروز داد. اینک ‏پرسش اساسی این است که آیا هنوز امکان بازگشت به جامعه‌ای که قادر به تخیل آینده باشد وجود دارد؟ و اصلا می‌شود مردم را به ‏تخیل واداشت؟

تبعات برقراری روابط رژیم صهیونیستی و امارات

جعفر قنادباشی کارشناس خاورمیانه طی یادداشتی با عنوان تبعات برقراری روابط رژیم صهیونیستی و امارات در شماره امروز ‏ایران نوشت: توافق «عـــادی‌سازی کامل روابط» امارات و رژیم صهیونیستی که با نقش‌آفرینی دونالد ترامپ به دست آمده است، ‏در‌واقع آخـــرین تلاش‌هـــای بنـــیامین نتـــانیاهـــو برای بهره‌برداری از فرصت‌های باقیمانده در هفته‌های پایانی دور نخست ‏ریاست جمهوری ترامپ است. این اقدام از پیش اعلام نشده، در واقع اقدام شتابزده‌ای است که نیاز مبرم اسرائیلی‌ها را لااقل به یک ‏موفقیت صوری و پرسرو صدا آشکار می‌کند. ‏


اگرچه برخی از رسانه‌های وابسته به ارتجاع منطقه می‌کوشند، تا این توافق را کمپ دیوید دوم لقب دهند، اما چنین توافقی هرگز ‏نمی‌تواند اقدامی همسو با تلاش‌های گذشته برای حل و فصل مناقشات موسوم به اعراب و اسرئیل محسوب شود. زیرا مقامات ‏مصری هنگام امضای پیمان کمپ دیوید، سابقه چندین جنگ مختلف با رژیم صهیونیستی را در کارنامه خود داشتند. این درحالی ‏است که امارات نه تنها از ابتدای تأسیس خود تاکنون هیچگاه در جناح مخالف رژیم صهیونیستی نبوده بلکه در خفا نیز روابط ‏بسیار نزدیکی با این رژیم برقرار کرده و در بسیاری از مسائل منطقه‌ای و بین‌المللی مواضع یکسانی با تل‌آویو داشته است.

البته ‏انتخاب امارات به عنوان کشوری که در این مقطع زمانی و به‌صورت شتابزده، توافق عادی‌سازی روابط با اسرائیل را امضا کند، ‏کاملاً حسابگرانه بود. زیرا این کشور کوچک چندپاره با توجه به اداره فدرالی آن و فقدان هویت ملی، با خطر اعتراضات میلیونی ‏و مخالفت‌های احتمالی که یک ملت می‌تواند به روابط خارجی کشور خود داشته باشد، مواجه نیست؛ و این درحالی است که ‏می‌دانیم، مسأله فلسطین همواره مسأله مورد علاقه ملت‌های منطقه بوده است تا دولت‌ها؛ آنهم دولت‌هایی که به سبب انواع ‏وابستگی‌ها به غرب، در اغلب صحنه‌ها در مواجهه با مسأله فلسطین، راه مماشات در پیش می‌گرفتند.

انتخابات ۱۴۰۰ انتخاباتی بدون تخیل؟ /محرم امسال، محرمی متفاوت/تبعات برقراری روابط رژیم صهیونیستی و امارات

به هر حال باید به خاطر ‏داشت که امارات در طول چند دهه گذشته، هرگز کشوری که در مناقشات اعراب و اسرائیل نقش مؤثری داشته باشد، نبوده است. ‏بنابراین حصول این توافق رویداد مهمی در مناقشات فلسطین نیز، تلقی نمی‌شود. نکته قابل تأمل و بسیار کلیدی در این توافق، نیاز ‏مبرم اسرائیلی‌ها به آن بود. آن‌ها از سال ۲۰۰۰ که ناگزیر شدند از جنوب لبنان خارج شوند و بعد از شکست سختی که در سال ‏‏۲۰۰۶ در خلال جنگ ۳۳ روزه متحمل شدند، همواره به دنبال کسب یک پیروزی برای توانمند نشان دادن خود در منطقه بودند. ‏حال آنکه در هشت جنگ تمام‌عیاری که در دو دهه گذشته و با همین هدف علیه غزه کوچک و فلسطینی نشین راه انداختند نیز ‏شکست‌های فضاحت‌باری را متحمل شدند و در همه این جنگ‌ها خود پیشگام آتش‌بس شدند. ‏
به هرحال زمانی که دونالد ترامپ در انتخابات چهارسال پیش به پیروزی رسید، اسرائیلی‌ها تصور کردند با حمایت‌های او بتوانند ‏معامله قرن را محقق کنند و با امضا گرفتن از سران همه کشور‌های عربی به مسأله فلسطین پایان دهند. اما اقدامات دولت ترامپ ‏در طول سه سال و هفت ماه گذشته نتوانست به نتیجه مطلوب اسرائیلی‌ها ختم شود. آنگونه که در نشست رونمایی طرح معامله ‏قرن دیدیم که سران کشور‌های عربی از بیم مخالفت ملت‌هایشان حضور پیدا نکردند و تنها سه سفیر امارات، کویت و بحرین ‏شرکت داشتند. همین کافی بود تا اسرائیلی‌ها متوجه شوند از این مسیر نمی‌توانند به نتایج دلخواه خود دست یابند؛ بنابراین مسأله ‏الحاق کرانه باختری و برخی دیگر از اراضی اشغالی را مطرح کردند که این طرح نیز به دلیل مغایرت با قوانین بین‌المللی، با ‏واکنش منفی جهانی مواجه شد. از همین‌رو این توافق جهت عادی‌سازی روابط با امارات، برای اسرائیل که در عرصه سیاسی و ‏نظامی همواره متحمل باخت شده بود، نیازی مبرم به‌شمار می‌آمد. همان‌طورکه دونالد ترامپ نیز در واپسین روز‌های حضور در ‏کاخ سفید برای دستیابی به آرای لابی صهیونیست‌ها در انتخابات نوامبر نیاز به این توافق دارد. ‏


اما نکته جالب در این ماجرا آن است که امارات و حامیان آن بازنده بزرگ این توافق شتابزده هستند. امارات در حالی چهره ‏سازشکارانه و روابط پنهانی خود با رژیم صهیونیستی را برملا کرد که به‌صورت پنهانی در حال پیاده کردن طرح‌ها و ایده‌های ‏امریکا و انگلیس در منطقه بود و پیشقراول حرکت‌های سیاسی و نظامی غرب در یمن، سودان و لیبی محسوب می‌شد. روشن است ‏که افشای نزدیکی روابط امارات با اسرائیل سبب می‌شود؛ در سودان موقعیت کسانی که با پشتیبانی امارات بعد از سقوط عمر ‏البشیر به قدرت دست یافتند، متزلزل شود، در لیبی موقعیت خلیفه حفتر که مدعی حمایت یک کشور عربی از خود بود، به‌خاطر ‏آمدن نام اسرائیل به عنوان متحد امارات، تغییر کند و در یمن نیز نیرو‌های دست‌نشانده امارات در فرمانبرداری از کسانی که ‏شراکت آشکار و نزدیکی با اسرائیل دارد، به تردید افتند. ‏


محرم امسال، محرمی متفاوت

غلامعلی رجایی طی یادداشتی با عنوان ‏ محرم امسال، محرمی متفاوت در شماره امروز روزنامه اعتماد نوشت: محرم ‏امسال، محرمی متفاوت است. شیوع ویروس کرونا در ایران و سایر نقاط جهان در همه ابعاد زندگی اجتماعی، اقتصادی و شرایط ‏سیاسی تغییراتی را ایجاد کرده و تاثیرات مثبت و منفی به وجود آورده است. به دلیل شیوع این ویروس همه‌گیر نه تنها کسب و ‏کار‌ها و زندگی جاری و روزمره بلکه مراسمات و مناسبت‌ها نیز تحت تاثیر قرار داده، شکل و شیوه برگزاری همه مراسم‌ها و ‏روش‌های دیرینه و ثابت و مرسوم آن‌ها را تغییر داده است. یکی از دیرینه‌ترین مناسبت‌های عزاداری در ایران اسلامی، برگزاری ‏مراسم سید و سالار شهیدان، حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در ماه محرم است. در این ایام مرسوم بوده که مردم در تکایا، هیات‌ها و ‏حسینیه‌ها گرد هم جمع می‌آمدند و عزاداری می‌کردند. دسته‌های سینه‌زنی و زنجیر‌زنی در خیابان‌ها و کوچه‌ها به راه می‌افتادند و ‏در میادین شهر تجمع می‌کردند و برای سبط رسول گرامی اسلام عزاداری می‌کردند.

همچنین به خاطر تبرک و به قصد خدمت، ‏بانیان برگزاری اینگونه مراسمات تلاش می‌کردند که در پایان مراسم نذوراتی را به عزاداران حسینی تقدیم کرده و با ناهار یا شام ‏عزاداران را اطعام کنند. این رویه، اما امسال تحت تاثیر شیوع ویروس کرونا قرار دارد و محدودیت‌هایی از سوی ستاد ملی مدیریت ‏کرونا اعلام شده که هیات‌های مذهبی موظف به رعایت آن هستند. همچنین مقام معظم رهبری نیز بر رعایت این اصول اعلامی ‏تاکید کرده و همچنین بیان داشته‌اند که خودشان نیز از این محدودیت‌ها و تصمیم‌گیری‌های کارشناسی تبعیت خواهند کرد. بنابراین ‏امسال باید رویکردی متفاوت در عزاداری محرم پیش‌گیریم، رویکردی استثنایی که در طول تاریخ عزاداری‌های ایران اسلامی ‏سابقه نداشته است. در‌های حسینیه‌ها و تکایا بسته باشد یا با رعایت فاصله اجتماعی و ماسک مراسم‌ها برگزار شود، عزاداری‌ها از ‏طریق بلندگو‌ها به گوش برسد، ‏روضه و نوحه از طریق تلویزیون پخش شود یا در فضای مجازی برگزار شود. به تبع این تصمیمات غذا دادن یا اطعام عزاداران ‏حسینی در ماه محرم به ویژه تاسوعا و عاشورای حسینی نیز تحت‌الشعاع مساله کرونا قرار گرفته است و همان‌طور که ستاد ملی ‏مدیریت کرونا تاکید کرده باید با حفظ رعایت پروتکل‌های بهداشتی این سنت دیرینه را انجام داد. 

انتخابات ۱۴۰۰ انتخاباتی بدون تخیل؟ /محرم امسال، محرمی متفاوت/تبعات برقراری روابط رژیم صهیونیستی و امارات

چندی پیش در مصاحبت با یکی از ‏دوستان اصفهانی که مسئول حسینیه ارشاد اصفهان است، دریافتم که در این حسینیه نه‌تن‌ها شیوه عزاداری به سبب شیوع کرونا ‏تغییر کرده بلکه در یک حرکت ابتکاری شیوه اطعام دادن به عزاداران نیز متفاوت از پیش است. این حسینیه در هر شب از ۱۰ شب ‏ابتدای محرم قریب به هزاران نفر را در قالب شام یا ناهار اطعام می‌کرده است، اما امسال تصمیم گرفته شده که همان مبلغی که ‏صرف اطعام این ۱۰ شب می‌شده در قالب کارت‌های هدیه ۳۰۰ هزار تومانی بین فقرا و مستمندان توزیع شود. این اقدام و این ‏رویکرد مناسب با شرایط موجود اقتصادی قطعا برکت را به تکایا و خیمه‌گاه‌های حسینی روانه می‌کند و اطعام مهربانانه ایتام در ‏شرایط بغرنج اقتصادی و شرایط سخت معیشتی می‌تواند باری را از دوش برخی خانواده‌ها بردارد و موجبات رضای خداوند سبحان ‏را نیز فراهم آورد. ‏

منبع: تابناک
اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار