«تابناک هرمزگان»، پیمان سپنتا؛ دو شب قبل برای رسیدن به پرواز مجبور شدم مسافتی را بدوم ، فرودگاه که رسیدم مامورین محترم نیروی انتظامی بطور محسوسی موضوع را درک کرده بودند و تا حد ممکن موارد ایمنی را رعایت می‌کردند، اما متأسفانه شخصی که کارت پرواز را صادر می‌کرد ، علیرغم اینکه قصد تحویل کارت شناسایی را به ایشان نداشتم و می‌خواستم کارت را در دست خودم به ایشان نشان دهم ، ایشان کارت را گرفت! روی پیشخوانی که کارت‌های تمام مسافرین قبل را گذاشته بود ، گذاشت و با همان دستکشی که تمام کارت‌ها را لمس کرده بود، کارت ملی و کارت پرواز را به من داد، بعد هم متوجه شدم چون بخاطر دویدن عرق کرده بودم ، به ورودی سالن نام مرا بعنوان مشکوک به بیماری اعلام کرد.
آنجا هم نیم ساعت معطل ماندم تا یک نفر آمد تا تب منو اندازه بگیره و چند سؤال از من کردن تا گذاشتن بروم سوار شوم.
صحبت بنده این است وقتی چنین اشخاصی هیچگونه آموزشی در خصوص بیماری و نحو انتقال آن ندارند، اولاً خودشان موجب انتقال می‌شوند. یک آموزش ساده، کارت شناسایی را در دست مسافر ببینند و آنرا آلوده نکنند و برگردانند.
ثانیاً ، تعارف که نداریم چرا تب تمام مسافرین را چک نمی‌کنند ؟
من از اینکه کنترل تب گشتم خوشحال هم شدم چون حداقل روزنه امیدی از عدم بیخیالی مسئولین مشاهده کردم ، ولی مگر کنترل تمام مسافرین چقدر زحمت دارد؟
هواپیما محلی بسیار مناسب برای انتقال و شیوع بیماری است، حداقل افراد مشکوک تحت شرایط خاص و در بخش خاصی از هواپیما باشند.
جلسات مختلفی در ادارات ذیربط و مسئول برگزار شده و می‌شود
سؤال اینجاست آیا واقعاً این جلسات مفید می‌باشد یا خیر ، من قضاوت نمیکنم.
اما ، قدر مسلم حضور چند متخصص و تنظیم و ابلاغ دستورالعمل با ذکر ریز عملکرد ، در این زمان نیاز است و گذشت زمان هر چه اوضاع را خراب‌تر می‌کند.
چیزی که واضح است امکانات بیمارستانی محدود است
و جلوگیری صددرصدی از بیماری غیرممکن !
حداقل آمار ابتلا را پایین نگه داریم تا کمبود فضای بیمارستانی به حد بحران و خدای نکرده اغتشاش نرسد.
چیزی که به شایعات و سردرگمی مردم دامن میزند ، عدم وجود اطلاعیه‌ها و دستورالعملهای رسمی از منابع ذیربط است .
هر کسی به سلیقه خود چیزی می‌نویسد و یا صوتی را در فضای مجازی منتشر می‌کند.
متأسفانه هیچ مدیریت واحد و کارآمد و منطقی بنظر نمی‌رسد که وجود داشته باشد و اگر هم هست آنقدر حضورش کمرنگه که دیده نمی‌شود.
نیاز فوری به ایجاد یک ستاد مبارزه با بحران کرونا حس می‌شود و اینکه فقط بگوییم از شنبه همه چیز به روال عادی برمی‌گردد!
جای این سوالات را دارد که با چه تمهیداتی؟ مگر ویروس کرونا هم تحت امر مسئولین محترم هستند که از شنبه دیگه کاری نکنند؟
راههای انتقال بیماری کم و بیش مشخص شده گر چه نمی‌توان بطور کامل جلوی شیوع بیماری را گرفت اما حداقل در هواپیما، اتوبوس و فضاهای عمومی که یک فرد بیمار با یک عطسه و یا سرفه عملاً می‌تواند موجب بیمار شدن بقیه شود ،
حداقل به مسافران هر کدام یک ماسک داده شود و از آنها اجباراً خواسته شود تا پایان سفر ماسک خود را بر ندارند حتی اگر ظاهراً سالم باشند !
چون مشکل اینگونه بیماری‌ها دوران نهفتگی آنهاست که علائم حاد بیماری را ندارند اما قادر به شیوع و مبتلا کردن بقیه افراد هستند.
انتهای پیام/*