به گزارش تابناک هرمزگان به نقل از روابط عمومی مرکز اسناد تاریخی شهرداری بندرعباس، « آئین چهاردهمی »، از قدیم الایام در بخش هایی از هرمزگان به ویژه مناطق نزدیک به دریا مرسوم بوده است.
طبق برخی تحقیقات،برخی قدمت این آیین مذهبی را مربوط به دوره قاجاریه و برخی به اوايل دوران اسلامي، آن را نسبت می دهند.
بنابر تحقیقات از بانوان قدیمی و برگزار کنندگان آئین چهاردهمی در میناب، عقیده و باور مردم بر این است که این مراسم را حضرت زینب(س) برای تسلی دادن به حضرت فاطمه صغری(س) دختر امام حسین(ع) و نیز استخاره با نیت آگاهی از اوضاع و احوال امام حسین(ع) و اهل بیت (ع) آن حضرت که به سفر کربلا رفته اند برپا کرده و اشعاری که در آن مراسم نیز خوانده شده اشعاری بوده که در باب مرگ بوده که نشان از شهید شدن امام و اصحاب امام بوده است و آن مراسم با حزن همراه بوده است.
در این مراسم قبل از غروب آفتاب سیزدهم ماه صفر، زنان و دختران موادی خوشبو را از هفت خانه با نام"فاطمه" جمع‌آوری کرده و آن را در درون یک قابلمه مسی می‌ریزند و به آن آب و گلاب اضافه می‌کنند و روی آن را با پارچه ای سبز می‌پوشانند سپس در شب وقتی که ماه در آسمان ظاهر شد زنان و دختران دور هم جمع می‌شوند و هر کدام انگشتر و یا النگوی خود را با هر آرزویی که دارند در دل نیت کرده و درون قابلمه می‌اندازند.
با خواندن دو بیتی توسط میانسالان و زنان با سواد مجلس و هم خوانی و همراهی سایرین، دختر نابالغی به نام فاطمه یا زهرا که از قبل وی را استحمام کرده اند و لباس نو و تمیز پوشانده و پارچه ای سبز بر سر او انداخته اند دست راست خود را درون ظرف می کند و وسایل موجود در آن را بهم می زند.
دختر با پایان یافتن هر قطعه شعر یا دوبیتی یک انگشتر یا النگو را از درون قابلمه بیرون می آورد و با بالا بردن دست، آن را به مجلس نشان می دهد تا مشخص شود که متعلق به کیست و زنان دو بیتی را تعبیر می‌کنند صاحب انگشتر یا النگو نیز آن را با آرزوی خود مطابقت می‌دهد و بیرون آمدن شی خود از درون ظرف را دلیل بر برآورده شدن حاجت مد نظر، در آینده نزدیک می داند.
فرد می تواند انگشتر خود را بردارد و یا با نیت کردن دوباره، مجدداً آن را داخل ظرف بیاندازد و تا سه مرتبه می تواند این کار را تکرار کند.
در قدیم اشعار فقط در باب ائمه هدی (ع) بوده است،اما امروزه اشعار عاشقانه نیز به آن اضافه شده است.
لازم بذکر است،در برخی مناطق هرمزگان از جمله بندرکنگ در ظرف چینی که به آن شربتی می‌گویند حنا و گلاب می‌ریزند و مراحل ذکر شده را انجام می‌دهند.
در این منطقه بیشتر به این منظور انجام می‌شده که جهازهایی که به سفر دریایی می‌رفتند تاخیری در بازگشت نداشته باشند و شوهران و مردان آنها به سلامت برگردند.
انتهای پیام/*