تابناک هرمزگان، حسن عباسی؛ یکی از رشته‌های پر داوطلب کنکور در گروه تجربی که صد البته ورود به آن مشکل و فرد واجد شرایط باید رتبه‌ی خوبی در کنکور احراز کرده باشد رشته داروسازی می‌باشد.
افرد پذیرفته شده برای فارغ شدن از تحصیل در این رشته باید دروس تئوری و عملی - آزمایشگاهی سختی را با موفقّیت به اتمام رسانده و در امتحانات متعدّد نمره‌ی قبولی بیاورند.
هدف از تربیّت داروساز با این همه سختی مسیر چیست؟
دانشکده‌ی داروسازی از قدیمی‌ترین دانشکده‌های دانشگاه تهران بوده که در سال 1313 از دانشکده‌ی پزشکی استقلال یافته و به عنوان یک دانشکده مجزّا با اهداف مشخّص مشغول به کار شده است.
دانشکده‌های داروسازی در دانشگاه‌های دیگر به تدریج تأسیس و مشغول به تربیّت داروساز شده‌اند و امروزه تعداد زیادی دانش آموخته‌ی این رشته در مراکز مختلف مشغول به کار می‌باشند.
در علم پزشکی برای معالجه‌ی بیماری ، روشهای مختلفی از جمله دارودرمانی، جراحی و روان‌درمانی وجود دارد. متداولترین روش درمانی در تمام دنیا دارودرمانی بوده و رشته‌ی داروسازی در این راستا مستقیم و غیرمستقیم با بیمار مرتبط می‌گردد.
یک داروساز در صورت ناموفّق بودن رژیم دارو درمانی باید علل آن را بررسی نماید. گروهی از داروسازان به کار در کارخانه‌های تولید دارو ، تحقیق ، پژوهش و یافتن داروهای جدید پرداخته ولی اکثریّت آنها پس از دریافت پروانه‌ی کسب به تأسیس داروخانه می‌پردازند.
وظیفه‌ی اصلی یک داروساز دارای داروخانه به عنوان مسئول فنّی آن، کمک به پزشک در انتخاب صحیح دارو و توضیح نحوه‌ی مصرف آن و نگهداری دارو ، عوارضش و تداخلات داروئی برای بیمار و پزشک می‌باشد. در واقع پزشک داروساز در داروخانه باید با وسواس تک تکِ نسخه‌های وارده را بررسی و ضمن بررسی تداخلات دارویی با هم و با توجّه به بیماری‌های زمینه‌ای نظیر نارسایی کبدی ، کلیوی ، سن ، وزن بیمار و باردار بودن یا نبودن خانم‌های مصرف کننده‌ی دارو بر تجویز دارو ، نحوه‌ی مصرف و همچنین اثر بخشی آن و عدم کارایی داروی مصرف شده نظارت و اعمال نظر داشته باشد.
متأسفانه در اغلب موارد به دلیل عدم نظارت «اداره‌ی معاونت دارو - غذای دانشگاه» داروخانه‌های شهر تبدیل به داروفروشی گردیده و در اغلب ساعات فعّالیّتِ داروخانه ، پزشک داروساز در آن حضور نداشته و فقط چند فروشنده با تحصیلات در حدّ سیکل یا دیپلم مشغول به نسخه پیچی هستند.
از آن زشت‌تر اینکه اغلب داروخانه‌ها برای کسب درآمد بیشتر به فروش لوازم بهداشتی ، کِرم‌ها ، لوازم آرایشی و محصولات دارویی ، تقویّتی و مکمّلهای بی‌ارزش و گران قیمت خارجی روی آورده و از افتخارات این داروخانه ها داشتن داروهای وارداتی گران قیمت و اغلب بی‌ارزش است که مصرف آنها در کشورهای اروپایی ممنوع ولی به وفور در داروخانه‌های ما در سطح شهر موجود می‌باشد!
چه کسی و نهادی باید به اوضاع نابسامان موجود رسیدگی کند؟
فروش دارو در داروخانه بدون نظارت پزشک داروساز و توضیح نحوه‌ی مصرف و عوارض آن و تداخلات داروییِ آن توسط چند نسخه پیچ جوان با مدرک سیکل یا دیپلم به مثابه ویزیت بیمار توسط منشی به جای پزشک است!
گاهی هم بدون داشتن نسخه دارو در اختیار متقاضی قرار داده می‌شود!
علاوه بر آن باید از فروش داروهای بی‌کیفیّت و گران خارجی در داروخانه‌ها جلوگیری شود خصوصاً داروهایی که مجوزّ تولید آنها در اروپا ، آمریکا باطل و ممنوع شده است.
به عنوان مثال فروش گسترده‌ی داروهای حاوی «گلوکوزامین» با عوارض فراوان تحت عنوان غضروف‌ساز در سطح داروخانه‌های شهر با چراغ سبز کدام نهاد نظارتی انجام می‌شود در حالیکه مصرف این دارو در اروپا و آمریکا ممنوع است ولی کماکان در سطح شهر بندرعباس به فراوانی توزیع می‌شود!
فروش داروها و مکمّلهای بی‌کیفیّت خارجی در سال حمایت از تولید ملّی علاوه بر اتلاف مال و سلامتی همشهریان دهن‌کجی به تولید داخلی ، کشور و مجموعه‌ی دانشگاهی داروسازان ایرانی می‌باشد.
داروسازان محترم هم باید در عملکرد خود تجدید نظر کرده و پس از گذراندن واحدهای درسی سخت و فراوان در حد یک نسخه پیچ و دارو فروش عمل نکرده و با به دست گرفتن سکّان کشتی خود حدّاقل طوری رفتار کنند که خودشان باور داشته باشند داروسازند نه داروفروش!
انتهای پیام/*
کل داروخانه (داروفروش) های بندرعباس به همین شکل هست!!بخر بفروش, به خر بفروش!!