چگونه باید به بیمار بدحال و تصادفی یا قلبی رسیدگی کرد؛
چند شب قبل بیماری بد حال و تصادفی توسط همراهانش در ساعت شش و بیست دقیقه‌ی عصر به بیمارستان منتقل و در اتاق احیاء کار درمان و تشخیص شروع می‌شود، از ساعت شش و بیست دقیقه تا یک‌ونیم بعد از نیمه شب بیمار جهت تشخیص و عکس‌برداری و ... معطل و پس از آن در حوالی صبح به بخش مراقبت‌های ویژه انتقال می‌یابد، روز بعد به دلیل خونریزی از سر بیمار موهای سر وی تراشیده و متوجّه پارگی‌های وسیع و عمیق در سر بیمار شده که الزامی بود در اتاق احیاء تشخیص و بخیه می‌شد.
کد خبر: ۷۴۰۸۲۰
تاریخ انتشار: ۱۳ ارديبهشت ۱۳۹۸ - ۱۱:۵۰ 03 May 2019

به گزارش تابناک از هرمزگان، زمانیکه بیمار بدحال، خصوصاً اگر بیمار تصادفی یا قلبی باشد به یک مرکز درمانی مراجعه می‌کند، از بدو ورود بیمار به مرکز اورژانس باید در مرکز توجّه پرسنل کادر درمان و پزشکان مربوطه قرار گیرد.

چنین بیمارانی نباید تا زمانی که از نظر بالینی و علائم حیاتی و تنفسّی به ثبات و پایداری رسیده باشند از دید خارج و اقدامات تشخیصی و درمانیِ لازمه بلافاصله انجام و در اسرع وقت به بخش مراقبت‌های ویژه‌ی قلبی یا عمومی انتقال یابد و از معطلّی بی‌مورد و نگهداری اضافه در اورژانس خصوصاً در چنین بیمارانی پرهیز شود.
در بیمارستان شهید محمدی بندرعباس بیماران بدحال پس از ورود به ساختمان اورژانس وارد اتاق احیاء گردیده و ظاهراً در قدم اول توسط متخصّص طب اورژانس و یا دستیاران آنها ویزیت و سیر درمان و اقدامات تشخیصی شروع می‌گردد.
در اتاق احیاء عملاً پرستار و پزشک مقیم و ثابتی حضور نداشته و پس از ویزیت اوّلیه بیمار به دست همراهانش سپرده شده و پزشک و پرستار جهت کاغذبازی و زدن کُدهای درمانی به سالن مجاور رفته و بیمار بد حال رها می‌شود و به جای تمرکز بر روی بیمار و درمان وی تمرکز بر «کُد زدن» و «درآمد زایی» می‌باشد.
در شرایط استاندارد تا جابه‌جاییِ بیمار به بخش مراقبت‌های ویژه متخصص طب اورژانس بر بالین بیمار حضور داشته و در تمام مراحل بیمار را همراهی می‌‌کند ولی در اینجا تمرکز بر مسائل حاشیه‌ای می‌باشد.
بیمار رها شده باید منتظر بماند تا توسط بیمار بَر جهت انجام عکس یا سی تی اسکن جابه‌جا شود، در اورژانس‌های پیشرفته تمام مراحل تشخیصی و جابه‌جایی‌ها با حضور و اجازه‌ی متخصص طب اورژانس انجام می‌شود.
ولی متأسفانه در این مرکز پس از ویزیت اولیه تا حصول نتایج پارا کلینیک بیمار به امید خدا و در دست همراهان مضطرب رها و رسیدگی درست و اصولی انجام نمی‌شود.
چند شب قبل بیماری بد حال و تصادفی توسط همراهانش در ساعت شش و بیست دقیقه‌ی عصر به بیمارستان منتقل و در اتاق احیاء کار درمان و تشخیص شروع می‌شود.
از ساعت شش و بیست دقیقه تا یک‌ونیم بعد از نیمه شب بیمار جهت تشخیص و عکس‌برداری و ... معطل و پس از آن در حوالی صبح به بخش مراقبت‌های ویژه انتقال می‌یابد.
روز بعد به دلیل خونریزی از سر بیمار موهای سر وی تراشیده و متوجّه پارگی‌های وسیع و عمیق در سر بیمار شده که الزامی بود در اتاق احیاء تشخیص و بخیه می‌شد.
همچنین به دلیل تورم ناحیه کتف از بیمار عکسبرداری مجدد شده و شکستگی کتف در روز بعد تشخیص و ویزیت ارتوپدی درخواست شده است.
متخصص طب اورژانس برای چنین بیماری حتّی آنتی بیوتیک نگذاشته و بدون آنتی بیوتیک بیمار رها شده است!
هفت ساعت پس از ورود این بیمار بد حال شرایط وی تلفنی بعد از نیمه شب به جراح اعصاب کشیک گفته شده و دستورات لازمه تلفنی صادر شده است!
حال چند سؤال مطرح می‌شود:
1- آیا در طی هفت ساعت نمی‌شد موی سر بیمار تراشیده، زخم بازسازی و از خونریزی بیشتر جلوگیری کرد؟
2- آیا بهتر نبود در همان دقایق اولّیه اقدامات درمانی و تشخیصی انجام و از معطّل کردن بیمار به مدّت هفت ساعت در فوریّتها جلوگیری کرد.
3- آیا تشخیص و بررسی شکستگی کتف و ثابت کردن اندام شکسته شده و ویزیت ارتوپدی الزامی نبود؟
4- در بیماری با این حجم پاره‌گی و خونریزی آیا تجویز آنتی بیوتیک الزامی نبوده است؟
5- وضعیّت بیمار تصادفی بدحال مغزی باید هفت ساعت بعد تلفنی به جراح اعصاب منتقل و دستورات تلفنی گرفته شود؟
6- آیا پاره‌گی وسیع لاله‌ی گوش بیمار نیاز به ترمیم اوّلیه نداشته است؟
و اساساً متخصصین طب اورژانس در طی هفت ساعت چه کاری غیر از کُد زدن کرده‌اند، زخم سر بیمار بدلیل نتراشیدن موی سر پنهان مانده و آلودگی شدید داشته است.
شکستگی کتف بیمار از چشم آنها پنهان مانده و برای بیمار آنتی بیوتیک گذاشته نشده است.
بهتر است در مورد رسیدگی به بیماران بدحال و تصادفی تجدید نظر و نظارت بیشتری به عمل آید و مسئولین مربوطه با بازدیدهای بدون اطلاع قبلی ودر ساعات شلوغ از فوریت‌ها و اتاق احیاء زمینه‌ی رسیدگی بهتر به بیماران را فراهم نمایند.
همچنین به نظر می‌رسد که مقیم شدن متخصص طب اورژانس و دستیاران و پرستاران در اتاق احیاء بسیار مفیدتر از نشستن آنها پای کامپیوتر و کد زدن باشد.
شاید بیمار بعدی خودتان یا عزیزانتان باشد در رفتار و رسیدگی به بیماران تان تجدید نظر کنید.

کدزدن واجب‌تر از جان بیمار است !؟

زخم سر دیده نشده در فوریت ها

کدزدن واجب‌تر از جان بیمار است !؟

پاره گی پوست سر رها شده بدون آنتی بیوتیک

کدزدن واجب‌تر از جان بیمار است !؟

زخم بیمار که متوجه آن نشده‌اند


انتهای پیام/حسن عباسی

اشتراک گذاری
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱
محمدی
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۶:۵۲ - ۱۳۹۸/۰۲/۱۵
امنیت ندارم در بیمارستان های بندرعباس
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار