به گزارش تابناک، استان هرمزگانم، استانی وسیع و گسترده با حوزههای آبریز عدیده، دارای مناطق کوهستانی شیب تمامی حوزههای آبریز از طریق خط القعر آنها به سمت دریای عمان و خلیج فارس می شنوم صدای کم آبی و بحرانهای شدید آب چه در بخش کشاورزی و چه برای تأمین آب شرب را جنگهای محلی و سر و صداهای مستمر بر سر تقسیم آب قصه صفحه به صفحه تاریخم شده است. بحث بهرهبرداری از آب دریا و یا شیرین نمودن آب همه جا مطرح، ولی هزینههای بالای تکنولوژی شیرین نمودن آب هم معضلی است. قرنهای قبل و قبلم را مرور مینمایم، تفکر و اندیشه انسانهایی که درم زندگی و روزگار گذراندهاند مرور میکنم، میبینم انسانهای سخت کوش و نمک شناسی را که به تناسب بهرهبردن از موقعیت بندرگاهیم، بدون داشتن حداقل امکانات، دست به کار راهاندازی و احداث قنوات میشدند. ما در چاهها را در دامنه کوهستانها انتخاب مینمودند، و با حفر چاههای میلهای و پیوند دادن آنها وسیله کوره قنات، آب تولید مینمودند. آبادی و تمدن ایجاد مینمودند، در عصر و زمان آنها با ابزار آلات محدود تا این حد به آنها اجازه میداد که قدم بردارند. ولی انسانهای نمک شناس با اصالت و به معنی واقعی اهل دیارم بودند. زمان بسرعت میگذشت فن و تکنولوژی در سطح جهان پیشرفت میکرد, منتظر و آماده بودم که این نقش را در تحولات قنات و قناداری ببینم، متأسفانه نه تنها هیچگونه تحولی را مشاهده نکردم، روز به روز نقش ارگانهای پرمدعی و نمکشناس امروزه را بیشتر و بیشتر حس کردم. تا جایی که دست به کار تخریب و از مدار خارج نمودن قنات و قنات داری شده اند. آنها نفهمیدهاند که بنیان احداث قنات امروزه مصداق تأمین آب شرب واقعی همه اقدامی است که در گوشه و کنارم زندگی میکنند. ندیدم متفکری که بیاندیشد که هزاران سال قبل فاقد اپیکور و توان تونل زنی زیر کوهها را داشتند، بنابراین در حد توان مادر چاه قنات را در دامنه کوهستان حفر مینمودند، حالا ما که در عصر فن و تکنولوژی هستیم، زمانی که در جادهسازی تونل حفر نموده و چشمه سارها را شاهد هستیم، این پدیده را با توسعه قنات تلفیق و با رونق بخشیدن، منطبق با شرایط امروز از قنوات صرفاً در جهت تأمین آب شرب قانونمند و بهرهبرداری نماییم (قنات-کوه). حتی بعنوان پروژهای آزمایشی هم مطرح نمیگردد، خارج شدن از اصالت و معنویت در حدی است که برای بارور کردن ابرها یا ردیابی آبهای ژرف میلیارد میلیارد دلار هزینه مینماییم، ولی برای آزمایش توسعه و احیاء و مرمت قنات با نهایت تنگ دستی اعتبار و هزینه میکنیم، آبهای سطحی یا روان آبهایی که پس از هر بارندگی و جاری شدن از رودخانههایم، همیشه و همیشه وسیله تخریب، خسارت به مال و منال کشاورزان، منازل مسکونیم بودهاند. ارگانی با گستردگی وزارت نیرو و شرکت سهامی آب منطقهای مرتبطش نکردند در دهههای گذشته با انجام مقالات دقیق برای احداث سدهای خاکی، سیستمهای پخش سیلاب، طرحهای آبخیزداری به جا، بهرهبرداری از سیلابها را به حداکثر ممکن برسانند. راستی وزارت نیرویی که با ارتباط شرکتهای اقماری مدعی هماهنگ نمودن دانش و علم آب پیشرفتهترین دانشگاههای جهان با مسائل روز میباشد، چه قدمهایی برای پاسخ دادن به مهار تخریب سیلابها با مهار آبهای سطحی و یا توسعه قنوات برداشته است؟
انتهای پیام/حسن اشرفگنجویی