به گزارش تابناک هرمزگان، کاظم گلخنی؛ بعد از پخش ترانه معروف خوزستان که چاووشی به شکلی طعنهوار و خاکستری از رها شدن زادگاهش در محرومیت گلایههای بسیاری کرده و گویا برای این خواننده مسجل شده باقی ایران در رفاه کامل هستند بار دیگری ترانه بنام مسلخ را به بازار فرستاد که البته برخلاف خوزستان این بار کاملاً نشان داد که افکار جالبی در سر ندارد و به نوعی نیت خود را این بار نشان داد.
چاووشی در ترانه مسلخ میگوید «دست عجم خار رطب میخوره شیره نخلا رو عرب میخوره» و در جایی دیگر میگوید: «قالیه کرمون تو دبی لگد شد».
اینکه مشکل خودمان را سعی میکنیم از زاویه موفقیت دیگران ببینیم یک آسیب اجتماعی است که باید بررسی شود. گویی ویروس قومیت گرایی و نژادپرستی و خودبرتربینی در حال همه گیر شدن است و حتی دامان هنرمندان خوبمان را میگیرد.
در این زمینه روزنامهنگار خوزستانی با انتقاد از چاووشی در روزنامه مردم سالاری نوشته است:
« انتظاری که چاووشی میرفت این بود که به بن بست رسیدن خودمان یا مشکلات و کم کاریهای ما را بر گردن موفقیتهای دیگران نیاندازد. اگر خرمای ما را بیش از 20 کشور جهان اسلام مصرف میکنند، ذلت نیست و افتخار است با اینکه این اتفاق هم تاکنون رقم نخورده است.
احتمالا آقای چاووشی فراموش کرده نخلداران هم استانیاش عجم نیستند و خار و شوری آب و مدیریت ناکارامد خودمان، دستان آنها را نیز زخمی کرده است. به نظر همه ما باید رویایی داشته باشیم. رویای جهانی که در آن تمام انسانها برادرانه و برابرانه در صلح زندگی میکنند، جهانی که دست کم رؤیایش را میتوان در سر داشت.»
از این نقد گذشته
آقای چاووشی در ترانه خوزستان نیز مدام از مظلومیتش در دفاع مقدس دم زده که خوزستان در ایام دفاع مقدس مدام موشک باران بود البته این حقیقت محض است اما جناب خواننده یادش رفته که باقی شهرها نیز مدام موشک باران و بمباران شدند.
یادش رفت برای آن همه جوانی که غیرتشان به جوش آمد و از گوشه گوشه ایران برای دفاع از خوزستان یا همان پاره تن ایران ، جان فدا کردند ترانه بخواند ، کاش سری به گلزار شهدای تهران ، شیراز ، قم ، اصفهان و مشهد باقی شهر بزنید تا درک کنید برای هر متر به متر خوزستان چه دسته گل هایی پر پر شده اند .
اصلا چرا باید فقط رضا صادقی از شهدای دفاع مقدس بخواند چرا فقط او باید در ترانه هایش از مادران شهدا یاد کند ، او نیز مثل شما شهرستانی است و زادگاهش استان هرمزگان است، سرزمینی که شاهراه اقتصاد تجارت کشور است اما نظیر بشاگرد زیاد در دلش جای دارد، سرزمینی که قطب اول کشاورزی ایران است، شفاف و ساده بگویم رضاصادقی هم میتواند به بهانه محرومیت دیارش مدام بر طبل قومیتگرایی طعنه بر همگان بزند اما چطور است که او مدام در ترانه هایش یاد همه شهدای ایران را زنده نگه میدارد و شما ناله تبعیض نژادی !
کاش می توانستی از رضا صادقی جویایی این احساس ناب میشدی کاش شما نیز به ایران عزیز فارغ از هر قوم و نژاد بیشتر اهمیت میدادید.
انتهای پیام/*