رسالت رسانه را گسترش آزاد اطلاعات گفته اند. در همه جای جهان وظیفه انتقال صحبت‌های مردم به مسئولین و صحبت‌های مسئولین به مردم بر دوش رسانه‌هاست. بسته به آن که رسانه متعلق به کدام فرد یا گروه باشد، اهداف و برنامه‌های آن فرد یا گروه را پیش خواهد برد و آن بخش از اطلاعات را منعکس و منتشر خواهد کرد که اهداف و برنامه‌های مورد نظر را تأمین سازد. در سال‌های اخیر و با گسترش فضاهای مجازی رسانه‌های مجازی نیز تحت عناوین پایگاه‌های خبری تکثیر شده‌اند. رشد قارچ‌گونه‌ای که در کنار هر مسئولی سر باز کرده و به صورت پرتکرار از ژست‌های مختلف وی عکس و فیلم تهیه کرده و به صورت رگباری از اطلاعات بی‌خواننده بر مخاطبینی عرضه می‌کنند که گاها در گروه‌ها و کانال‌های خبررسانی آنها حکم سوراخ‌های کمربند را دارند. فیک نیوزهایی که هر روز بسته به شرایط و موقعیت کاسه مسئولی را می‌لیسند.
بستک نیوز، لنگه نیوز، هرمزگان تودی، کنگ خبر و آوای کنگ نمونه‌های بارز هستند. بستک‌نیوز را در حال لاپوشانی ناتوانی‌های نماینده مردم تصور کنید. دقیقاً مثل کوری که همزمان عصاکش لنگه نیوز نیز می‌باشد. هرمزگان‌تودی به دنیا آمده برای تسویه حساب‌های جناحی معاون سیاسی استاندار با رقبای سیاسیش جالبه، اما کنگ‌‌نیوز که برای سوار کردن فیلم‌های فرماندار عوام‌نفریب بندرلنگه روی مخ مردم پیاده‌روی می‌کند از سوی آوای کنگ پله‌ای شده به منظور بالا کشیدن شهردار فرصت‌شناس کنگ و سرپوش گذاشتن بر کارآمدی‌های وی بماند که فضای مجازی شده مملو از عکس انباشته و دقیقاً مثل اینکه اشخاص را به بهانه خبر خفه می‌کنند. به بیان دیگر همه این فیک‌نیوزها به جای آنکه خبرشان را حول و حوش کار انجام شده ارائه دهند سرگرم بزرگ نشان دادن یک فرد هستند. وابستگی رسانه‌ها به منابع مالی‌شان چیزی نیست که بر کسی پوشیده یا قابل انکار باشد اما بی‌کفایتی مسئولان از یک سو و ضعف قلم رسانه‌هایشان از سوی دیگر گروه‌ها و کانال‌های خبری آنان را به صورت تهوع‌آوری از عکس‌هایی انباشته است که بعید به نظر می‌رسد کسی جز خودشان آن هم از سر خودشیفتگی آنها را دانلود کند. اگر بر سبیل اعتراض آنان را از این لوده‌نویسی انذار دهی بی‌تردید و پس از انکارهای بی‌پایان خواهند گفت: نان گران است.
آنچه این رسانه‌های نوپدید را که سر در آخور مسئولی داشته و از آبشخور ایشان ارتزاق می‌کنند، به تملق‌گویی و مجیزخوانی واداشته و آنان را تا حد روابط عمومی و بل اقل در حد یک جارچی پایین آورده و دهل‌های توخالی تبلیغات را بر گردنشان آویزان کرده نه گرانی نان که ارزانی قلم‌های‌شان است که حتی چیدن چند بادمجان ساده به دور قاب همین مسئولان نه چندان پخته را هم به درستی نمی‌دانند.
انتهای پیام/*