کیانوش جهانبخش
کیانوش جهانبخش عضو شورای شهر بندرعباس در یادداشتی جالب توجه و با کلامی متفاوت به بیان یکی از عمده‌ترین مشکلات هرمزگان و راه حل آن پرداخته است.
خطه جنوب ایران بویژه استان های خوزستان، بوشهر و هرمزگان تشابهات بسیاری با یکدیگر دارند. چه از نظر نعمت های خدادای و فرصت های آشکار و پنهان و چه از نظر فرهنگی و آداب و رسوم مردمانشان و گرما و شرجی طاقت فرسا و ...
البته در همین ابتدا باید اذعان کنیم که مردمان این خطه گناهی نکرده اند و حق کسی را نخورده اند و یا به زور این سرزمین ها را از دست کسی نگرفته اند زیرا این منطقه هم گاز دارد و هم دریا و صنایع بسیار و ... و اصلا تقصیر آنها نیست که سرزمین شان به صورت خدادادی غنی و ثروتمند است.
شاید مقصر اجدادشان هستند که سخت کوش و پر طاقت بوده اند و توانسته اند در این شرجی و گرما زنده بمانند، کار و تلاش کنند و این خصوصیت خود را به نسل های بعد منتقل کنند.
نجابت یکی از ویژگی های منحصربفرد مردمان جنوب است که به شکل خارق العاده ای بدون کوچک ترین جهش و یا تغییری به صورت ژنتیکی از نسلی به نسل دیگر تا به امروز منتقل گردیده و این ویژگی برای مردمان این منطقه هم تهدید است و هم فرصت!
از دیگر صفات این مردم می توان به سخاوت و مهربانی و تعلق خاطر آنها به کشورشان یاد نمود که سخاوتمندانه ثروت خود را با مهربانی به خاطر تعلق خاطر به کشور و روحیه بخشندگی با هموطنانشان تقسیم می کنند. (مثلا منابع گازی دارند اما خودشان گاز ندارند. سهم آنها از درآمدهای گمرکی و بندری و ... بسیار محدود است)
وجود صنایع کوچک و بزرگ در استان های جنوبی بستر عظیمی از اشتغال را فراهم آورده و درآمدهای سرشاری را نصیب مملکت نموده است. (اما با نجابت و سخاوت تمام نیروهای بومی و ماندگار سبب شده تا شغل و درآمد خود را هدیه داده و خود بیکار و محروم بمانند!)
البته ناگفته نماند که مردم این استان‌ها علاوه بر ویژگی‌ها و منابع و ثروت هایی که عنوان گردید، دارایی‌های دیگری دارند که هیچ جای دیگری وجود ندارد و فقط در اختیار این مردمان است! (مثلا ریزگردها، بی آبی و خشکسالی، کشند قرمز، لکه های نفتی، آلودگی دریا با پساب صنعتی و فاضلاب شهری و ...) که همه و همه تنها برای این منطقه سبب سختی در زندگی شده و گذران روزگار را بر آنان دشوار کرده است)
بواقع مردمان هرمزگان در تقسیم دارایی‌هایشان با مردمان دیگر نقاط کشور سخاوتمندند اما با انبوهی از مشکلات شان تنها مانده‌اند.
یکی دیگر از مولفه های شناخت جنوبی ها، خونگرمی و شاد بودنشان است و دلیل رشد موسیقی ریتمیک و شاد در بین آنها همین رویحه شاد بودنشان است و در واقع موسیقی در تمام لحظات زندگی شان جاری است.
بعضا لقب هایی چون پایتخت موسیقی نیز به هرمزگان اطلاق شده و مایه ذوق زدگی گردیده اما ثمری برای آنان نداشته است.
از دیگر دلبستگی های مردمان جنوب می توان به فوتبال نیز اشاره کرد که علاقمندان بسیاری دارد و در این رشته ورزشی بسیار با استعدادند تا جایی که به حق لقب مهد فوتبال ایران را کسب نموده‌اند.
موسیقی و فوتبال به شکل کاملا خودجوش در جنوب با هم پیوند دارند و موجبات سرگرمی و شادی مردم را فراهم آورده اند که البته باید اذعان کرد که از قالب سرگرمی خارج و به بخش مهمی از زندگی آنان تبدیل شده و گاهی آن قدر سرگرم این دو مقوله می شوند که توجهی به پیرامون شان ندارند که چه در اطراف شان می گذرد.
آن قدر سرگرم اند که حقوق شان برای هیاهوی فوتبال و ریتم شاد موسیقی گم و فراموش می شود.
آن قدر درگیرند که به شادی های لحظه ای دل خوش کرده اند و گاهی یادشان می رود که 600 و اندی نفر در همجوارشان بیکار شدن یعنی چه؟ ریزگردها چه بلایی سرشان می آورد؟ ورود پساب صنعتی و فاضلاب شهری و لکه های نفتی چه مصیبتی است و با زندگی آینده آنان چه می کند؟
و همچنان به نجابت یا بهتر بگویم سکوت ریتمیک و شاد خود ادامه می دهند و گاهی نمی توان تشخیص داد که سرگرم شده اند یا سرگرم شان کرده اند!
البته هر از گاهی شاهد بیان مطالبات جنوبی ها به شیوه پارتیزانی هستیم که اصولا به دلیل نداشتن جهت و عدم همراهی حداکثری عمدتا عقیم می ماند یا نتایج کوچک و سرگرم کننده دارد و شاید مثل کف و سوت ورزشگاهها که با قهرمانی همراه است اما کمترین بازیکن از تیم قهرمان در تیم ملی دیده می شود! خیلی زود به فراموشی می‌رود.
مردم جنوب کاملا بر این امر واقف هستند که منابع خدادادی و سرمایه ها متعلق به تمام مردم ایران است اما آنچه که مورد انتظار است توجه به توسعه مناسب این مناطق با در نظر گرفتن حقوق قانونی آنان است و به طور قطع نسبت دادن القاب دهن پر کن نظیر پایتخت تجاری، مهد فوتبال، پایتخت مقاومت و پایتخت موسیقی و ... گرچه کاملا واقعی و مصداق است اما دردی از مردم این سامان دوا نمی کند و بر عکس بر زخم ها و دردهایشان می افزاید چرا که هیچ تناسبی میان القاب و امکانات موجود، وجود ندارد.
همچنین اجرای سیاست یک بام و دو هوا در توزیع امکانات و مشارکت در توسعه بین مناطق مختلف توسط دولت ها در طی سال های گذشته به تدریج حس مشارکت را در مردم این منطقه کم رنگ تر می نماید که البته با تمام شرایطی که بوده و هست، مردم ولایت مدار جنوب در تمامی عرصه های انقلاب حضوری پرشور و حماسی داشته و خواهند داشت که دولت ها باید از این سرمایه عظیم به نحو شایسته ای بهره ببرند.
نکته دیگری که یکی از انتظارات سال های دور مردم جنوب است، توجه بیشتر به ظرفیت عظیم و سرشار منابع انسانی و نخبگان است که متاسفانه در حلقه مدیریت و تصمیم گیری کشور سهم بسیار اندکی دارند.
این بی توجهی نسبت به سرمایه های انسانی استان هرمزگان در مواردی موجب بروز یاس و دلخوری در میان نخبگان این استان شده است که باید برای ترمیم آن از سوی دولت گام‌های ویژه ای برداشته شود و به همان میزان که در استان طی سال های اخیر توجه مناسبی به منابع انسانی صورت گرفته، شاهد بهره برداری دولت از سرمایه های انسانی هرمزگان در مناصب ملی باشیم.
مردم جنوب انتظار دارند که متناسب با دیگر مناطق کشور از امکانات و منابع ملی بهره‌مند شده و زندگی بهتری داشته باشند.